"Plastusiowy pamiętnik. Przygody Plastusia" Maria Kownacka

Wydawnictwo: Nasza Księgarnia

Liczba stron:  173

Moja ocena : 6/6 i 4/6

"Plastusiowy pamiętnik" to jedna z moich ukochanych książek, które czytałam w szkole podstawowej. Ach, jak ja marzyłam, żeby mieć w swoim piórniku takiego Plastusia! Raz chyba nawet próbowałam takiego stworzyć, ale nie był chyba wystarczająco ładny, a poza tym, już pierwszego dnia, został doszczętnie zmaltretowany w moim plecaku. Porzuciłam więc plan wykreowania własnego plastelinowego ludka i pozostałam na czytaniu przygód prawdziwego Plastusia. Nie pamiętam ile razy czytałam tę książkę, ale na pewno sporo. Nigdy jednak nie zdarzyło mi się przeczytać kontynuacji jego przygód, czyli drugiej części Plastusiowej historii.

Jednak co się odwlecze to nie uciecze. Jakiś czas temu, na moim ukochanym targu staroci, kupiliśmy z mężem powyższą książeczkę dla Ani. Wprawdzie nasza dziecina miała wtedy dopiero rok, ale stwierdziliśmy, że to przecież Plastuś! Trzeba go mieć obowiązkowo w domu, na pewno przyda się w przyszłości.

No i w końcu Plastuś doczekał się uwagi. Czytałyśmy z Anią o jego przygodach, dobrych paręnaście wieczorów.

Na pierwszy ogień poszedł "Plastusiowy pamiętnik". Ania wprawdzie z ciekawością wysłuchała o jego szkolnych perypetiach, jednak mam wrażenie, że Mama była bardziej podniecona spotkaniem z przyjacielem ze szkolnych lat, niż córeczka. Nie do końca zrozumiałe były dla niej pojęcia "kałamarz", "stalówki", "lalki gałgankowe". Chyba jest jeszcze dla niej za wcześnie, na poznanie tego plastelinowego Ludka.

Ja za to przypomniałam sobie, za co pokochałam tę książkę w dzieciństwie i dlatego szóstka.

Kiedy już szkolne przygody Plastusia zostały za nami, wzięłyśmy się za jego przygody z przyrodą. Dla mnie nieznana zupełnie część, więc czytałam o tym z wielką ciekawością.

Plastuś wraz z Tosią, w czasie ferii zimowych, trafia na wieś. Tam niespodziewanie gubi się swojej opiekunce i wypada przez uchylone okno na ośnieżone podwórze. A potem przeżywa niesamowite przygody: spotkanie z sową, kozią głową, kotem, konikiem polnym, całą gamą ptaszków, krową i wieloma innymi stworzeniami.

Wędrówka Plastusia trwa aż do wakacji, więc będziemy mogli śledzić zmiany budzącej się do życia, przyrody, obyczaje i tradycje wiejskie, oraz zobaczyć, jak Plastuś szuka wiosny, co znalazł na łące, i jakie tajemnice skrywa bocianie gniazdo. Przygód będzie miał bez liku, ale wszystko, na szczęście, skończy się dla niego dobrze.

Ta druga część była dla mnie i dla Ani zdecydowani mniej ciekawa. Chociaż więcej się w niej dzieje i na pewno jest bardziej edukacyjna, jeśli chodzi o wiadomości dotyczące przyrody. Niektóre fragmenty książeczki można wykorzystać na przykład, na zajęciach z dziećmi, odnośnie zwiastunów wiosny.  Dla mnie jednak ta część ma mniejszą wartość sentymentalną, więc dałam tylko czwórkę.

Mam nadzieję, że za parę lat, moje dzieci same wyjmą z półki Plastusia i przeczytają o jego przygodach. A póki co, Plastuś ma dożywotnią gościnę w mojej biblioteczce.

Sardegna