"Czas tęsknoty" Adrian Grzegorzewski

Wydawnictwo: Znak

Liczba stron: 411

Moja ocena : 6/6

Szanowny Autorze. Takich rzeczy się nie robi. Nie pisze się TAKIEJ książki. To tytułem wstępu.

Ale tak na poważnie, to nie jest historia dla ludzi o słabych nerwach. Na okładce powinno być ostrzeżenie: "lektura gwarantuje rozsypkę emocjonalną i godziny rozmyślań, a jeżeli czyta się ją przed snem, to można już noc uważać za nieprzespaną". Kto nie ma na to siły, niech się nawet za nią nie zabiera. 

Nie pamiętam, kiedy ostatnio, zdarzyła mi się taka sytuacja, żeby podczas lektury musiałam odłożyć książkę i dać sobie trochę wytchnienia. Oczekiwałam romansu, który w tle ma historię II Wojny Światowej. Nie spodziewałam się w prawdzie, lekkiej, łatwej i przyjemnej lektury, bo już samo osadzenie historii w latach 1939 - 1943 o czymś świadczy, ale jednak, mimo wszystko, nie przygotowałam się na to, co zaserwował Autor - takiego rozbicia emocjonalnego, takiego zakończenia i tak tragicznego tła historycznego, jaką była Rzeź Wołyńska. 

"Czas tęsknoty" jest w sumie historią miłosną, bowiem dwójka młodych ludzi, on Polak, ona Ukrainka, spotykają się latem 1939 roku w małej wiosce na Kresach Wschodnich - Bedryczanach. Zakochują się w sobie bez pamięci, jednak ich młodzieńcze, ale jednocześnie bardzo dojrzałe uczucie, nie ma szansy rozkwitnąć, młodzi bowiem należą do zupełnie innych światów, a ich uczucie w niespokojnych czasach wojny jest zakazane. Chłopak - Piotr Ochocki, ponaglany wizją ataków zbrojnych ze strony Niemiec, wraca do Warszawy. Dziewczyna  - Swieta, to córka miejscowego szefa ukraińskiej, nacjonalistycznej organizacji OUN, przeznaczona jest innemu mężczyźnie, członkowi tejże struktury.

W Bedryczanach i bez ujawnienia związku tych dwojga panuje nerwowa atmosfera. Zarówno strona polska, jak i ukraińska wyczekują z niepokojem oznak wojny, a pierwsze sygnały o rozpoczęciu najazdu niemieckiego, są tylko pretekstem do zainicjowania sąsiedzkiej walki.

Wojna rozdziela młodych kochanków, którzy mimowolnie stają się świadkami przerażających działań, jakie miały miejsce na Kresach. Swieta wraz z polską sąsiadką Martą, uciekają się na północ kraju, nie mając pojęcia, że bojówki OUN szykują się do masowej rzezi na ludności polskiej. To, czego będą naocznymi świadkami, zmieni ich życie na zawsze.

Piotr przyłączy się do polskiej armii i będzie walczył z wrogiem w inny sposób. Czy zakochanym będzie dane spotkać się w zawierusze wojennej? Czy będą potrafili odnaleźć w sobie dawne uczucie?

Kolejna książka uświadomiła mi, ileż to faktów historycznych jest mi bliżej nieznanych. Oczywiście orientowałam się mniej więcej, czym była Zbrodnia Wołyńska, jednak dopiero lektura "Czasu tęsknoty" skierowała moje myślenie na inne tory. Kolejny tez raz doceniam i dziękuję Bogu, że przyszło mi i mojej rodzinie, żyć w takich a nie innych czasach.

Nie da się czytać tej książki bez emocji. Dla mnie, jako matki, lektura fragmentów dotyczących masakry dokonywanej na dzieciach, była najstraszniejsza. Najbardziej przeraził mnie jednak dopisek końcowy Autora, który oświadcza, że opisy rzezi i tak przedstawił w łagodniejszej formie.

Tak jak napisałam powyżej, "Czas tęsknoty" to właściwie opowieść o miłości, bowiem wątek Piotra i Swiety jest równoważny z wątkiem historycznym. Nie umiem powiedzieć, o czym ta książka była "bardziej", wiem jednak, co zrobiło na mnie największe wrażenie.
Jednym słowem, mocna to lektura, pewnie nie wolna od historycznych potknięć (których ja, jako laik nie zauważyłam), jednak wyjątkowa w swej szczerości i wrażeniu, jakie na czytelniku wywołuje.

Sprawdźcie sami, czy Wam "Czas tęsknoty" też nie da zasnąć. Polecam!
  

Sardegna