"Wilki" Adam Wajrak

Wydawnictwo: Agora

Liczba stron: 272

Moja ocena : 5/6

Czytelnicy oszaleli na punkcie "Wilków". Cóż takiego jest w tej książce, że zarówno młodsi, jak i starsi, zaczytują się w niej, i stoją w kilometrowych kolejkach na spotkaniach czy targach, aby uzyskać wpis od Autora?  Czy książka o tematyce przyrodniczej może wzbudzać aż taki zachwyt? 

Byłam dość sceptycznie nastawiona do całej sprawy, zwłaszcza przedzierając się przez tłumnie oblegane stoisko, na którym gościł Autor, na krakowskich TK. Ale po przeczytaniu pierwszego rozdziału "Wilków", wpadłam jak śliwka w kompot! Urzekła mnie ta opowieść, choć sama bym się tego po sobie nie spodziewała.

Adam Wajrak, przyrodnik, ekolog, dziennikarz, autor takich książek jak: "Kuna za kaloryferem" czy kilkutomowych "Przewodników dla prawdziwych tropicieli", na co dzień związany jest z Puszczą Białowieską. Zwyczaje i zachowania dzikich zwierząt to główny temat jego artykułów, ale, ale! Informacje i ciekawostki, jakie przekazuje czytelnikom, są tak smaczne i treściwe, że czyta się o nich z prawdziwą przyjemnością. 

Adam Wajrak nie tworzy nudnych i przydługawych tekstów z życia zwierząt wziętych (nie wiem, jak to wyglądało u Was, ale mnie niestety programy czy artykuły przyrodnicze niesamowicie nudziły, głównie właśnie przez to, że przekaz był strasznie monotonny), On przekazuje swoją PASJĘ. A kiedy w tekście czuje się pasję Autora, to zupełnie inaczej się odbiera się treść. 

W każdym akapicie "Wilków" widać, że Autor kocha swoją pracę, kocha zwierzęta, kocha środowisko w którym żyje i pracuje. Dobrze czuje się w Puszczy Białowieskiej, nie straszne są mu trudy związane z kilu czy kilkunastu godzinnym, cierpliwym obserwowaniem zwierząt, nie boi się leśnych drapieżników, dobrze dogaduje się z miejscowymi i generalnie jest właściwym człowiekiem na właściwym miejscu. 

Najważniejsze jednak jest to, że Autor potrafi tę swobodę i tę swoją pasję, miłość i szacunek do wilków przekazać czytelnikom. 

I nie dziwi już wtedy zachwyt nad książką. Nie dziwią kolejki na spotkaniu autorskim. Nie dziwi sympatia, jaką czytelnicy panu Wajrakowi okazują. Nie dziwi już nic.

I to jest fajne. Bo czyż książki nie powinny takie być? Zachwycać w swej prostocie i przekazywać emocje Autora, które udzielają się czytelnikom?

"Wilki" zapewnią sporo takich emocji. Będzie można przeczytać o strachu przed tymi zwierzętami i o oswajaniu się z nimi. Będzie nieco refleksji z niełatwej, wilczej historii. Będzie o wytępianiu, o objęciu wilków ochroną gatunkową, o kłusownikach i ludziach, dla których są one po prostu bezbronnymi, wymagającymi opieki, zwierzakami.

Sam Autor mówi, że spędzony na badaniach czas z wilkami, w Puszczy Białowieskiej, był jednym z najlepszych w jego życiu. Czytelnicy mają szansę choć trochę poczuć się częścią tej przygody. Wydarzeń, które momentami były brutalne, tak, jak brutalna jest natura, ale jednocześnie wspaniałych, tak jak i ona jest wspaniała.

Nie mam szczęścia do spotkania z Autorem. Na TK w Krakowie kolejka na stoisku była niemożebnie długa i męcząca, a ja jednak nie miałam książki, więc nawet nie nastawiałam się na spotkanie. Na początku grudnia Adam Wajrak przyjechał jednak do Katowic! No takiego rozwoju sytuacji to się nawet nie spodziewałam! Już bliżej to naprawdę się nie dało!
Jednakże spotkanie odbywało się w jednej z katowickich bibliotek, w środku tygodnia, w godzinach popołudniowych, a to niestety nie ułatwiło mi kwestii dotarcia na nie. Musiałam obejść się więc smakiem i relacjami, jakie publikowały osoby na nim obecne. Było podobno bardzo interesująco i tłoczno, co chyba świadczy tylko na korzyść Autora.
Nie tracę jednak nadziei, że dane mi będzie zamienić z panem Wajrakiem choć parę słów przy okazji kolejnych TK bądź jakiegoś spotkania autorskiego. Pogratuluję mu wtedy pasji i podziękuję za emocje, jakich dostarczyła mi jego książka.

Sardegna