ŚBKowe przykurzątka, czyli książkowe wyrzuty sumienia

21 marca to nie tylko Pierwszy Dzień Wiosny, ale też dzień kolejnego wpisu tematycznego ŚBKów. Dzisiejszy temat będzie trudny (dla mnie w każdym razie), ma bowiem mówić o książkach z własnej biblioteczki, które posiadamy i jeszcze ich nie przeczytaliśmy. Można podać ich liczbę (dokładną, bądź w przybliżeniu), można pokusić się o wybranie kilku książek, na których przeczytaniu zależy nam najbardziej, ale jeszcze tego nie zrobiliśmy. Można jeszcze w jakiś inny sposób zaprezentować swoje przykurzątka, czyli książkowe wyrzuty sumienia. 

Przykurzątka Sardegny. Jest ich sporo!

Jak więc sprawa wygląda u mnie? Hmm... no cóż... jeżeli liczycie na to, że podam Wam, choćby w przybliżeniu, ilość książek w mojej biblioteczce, która czeka na przeczytanie, to przykro mi, ale jesteście w błędzie. Problem polega na tym, że nie jestem w stanie określić liczby książek, które posiadam. Zakładam, że gdzieś 1/3 moich zbiorów została przeze mnie przeczytana. Ale ile dokładnie mi zostało? Nie mam pojęcia.

Ale szczerze Wam powiem, to w ogóle nie stanowi dla mnie problemu. Książki otaczały mnie od zawsze. W domu rodzinnym miałam ich bardzo wiele, zarówno swoich własnych, jak i tych, odziedziczonych po rodzicach, ale z nich połowy nie zdążyłam przeczytać. Po przeprowadzeniu się do męża połączyliśmy kolekcje, dodaliśmy do tego książki po teściach, więc ilość książek, których nadal nie czytałam, powiększyła się gdzieś trzykrotnie. Do tego, w czasie trwania naszego małżeństwa i pogłębiania mojej czytelniczej pasji, książki nadal trafiały do naszej biblioteczki z różnych źródeł, a ja nadal nie zdążyłam przeczytać wszystkich na czas. 

Minimalizm? To nie dla mnie.

I co teraz? W sumie nic. Mnie absolutnie to nie przeszkadza, mężowi także, ani dzieciom, które zbierają sobie swoje egzemplarze, choć książki dziecięce też wychodzą już z półek. Tak już rodzinnie mamy i dobrze nam z tym. A powiem Wam, fajne to uczucie, kiedy w markecie na dziale słodyczy moje dzieci "marudzą" : "No Mamo! Pospiesz się, chodźmy już na książki!". Ach! Moja krew!

Choć czasami spojrzenia rodziny czy znajomych, odwiedzających nas w domu są bezcenne, a ich zdziwienie niezmiernie nas dziwi: "Tyle książek? Po co Wam to?", ale cóż ... nie dla mnie minimalistyczna biblioteczka, ani pozbywanie się tytułów, do których na pewno już nie wrócę. To nie dla mnie, nie bawi mnie to. 

W moim domu nie ma praktycznie żadnych bibelotów, ani innych ozdób. Mogę sobie więc koło książek chodzić i je porządkować. I w ogóle nie martwić się tym, ile z nich jeszcze nie przeczytałam.

Muszę koniecznie przeczytać!

Oczywiście raz na jakiś czas nachodzi mnie myśl, że mam w swoich zbiorach książki, które kiedyś tak bardzo chciałam mieć, a teraz leżą nieprzeczytane. Zazwyczaj takie rozważania nachodzą mnie gdzieś w okolicach końca roku, kiedy tworzy się różne podsumowania. O ile kiedyś tworzyłam jeszcze posty z listą książek, które koniecznie przeczytam w nadchodzącym roku (TU i TU), dałam sobie już z tym sposób, bo potem głupio tłumaczyć się, że jednak nie... nie przeczytałam...

Na potrzeby dzisiejszego wpisu próbowałam wybrać z mojej biblioteczki kilka książek, które są moim czytelniczym wyrzutem sumienia (tytuły zawarte na dwóch powyższych listach są w większości nadal aktualne, więc tym razem chciałam wybrać inne), ale jakoś nie potrafiłam ograniczyć się do kilku tytułów. Niektórych nie potrafiłam nawet wyjąć z trzeciego rzędu. Może więc pokażę Wam je innym razem...

Sardegna