"Dwanaście prac Asterixa" R. Goscinny, A. Uderzo

 Wydawnictwo: Egmont

Liczba stron: 80

Moja ocena : 4/6

Nie ma chyba czytelników, którzy nie znają sprytnego Asterixa, wielkiego Obelixa i ich kompanów: druida Panoramiksa, kowala Tenautomatiksa, wojownika Asparanoiksa, barda Kakofoniksa, czyli mocarnych Gallów, bohaterów kultowej francuskiej serii komiksów, autorstwa Rene Goscinny'ego z rysunkami Alberta Uderzo. Oryginalne historyjki zostały przeniesione na duży ekran, doczekały się adaptacji animowanej, a wizerunek bohaterów ciągle jest wykorzystywany przy produkcji oryginalnych gadżetów. Od premiery minęło sześćdziesiąt lat, a komiksy te są nadal na fali popularności! 

"Dwanaście prac Asterixa" to jeden z wariantów przygód dzielnych Gallów, a powyższy egzemplarz pochodzi od Egmontu i jest w nieco odświeżonej wersji, i to wcale nie komiksowej, ale książkowej. Historyjka nie jest długa, bo ledwo 80 stronicowa, litego tekstu też nie jest za wiele, ale za to ilustracje to istne cuda! Dynamiczne, barwne z wieloma szczegółami i bardzo efektowne.

Asterix, na wzór mitycznego Herkulesa, musi wykonać dwanaście ciężkich prac, zaplanowanych dla niego przez samego Cezara. Cesarz rzymski niezadowolony z nadludzkiej siły wieśniaków, mieszkających w małej galijskiej wiosce, ciągle sprzeciwiających się jego woli i pokonujących w walce cesarskich żołnierzy, postanawia uznać wolność i niezależność Gallów, tylko w sytuacji, kiedy wykonają bezbłędnie dwanaście zadań. Cezar szykuje się na sukces, wie bowiem, że żaden śmiertelnik nie będzie w stanie ich wykonać. Nie zdaje sobie jednak sprawy, że do misji wykonania dwunastu prac został wytypowany ... Asterix!

Zadania nie są proste, jak bowiem inaczej nazwać: pokonanie w biegu maratońskiego championa Merynosa, rzut oszczepem dalej niż Pars Kermes, pokonanie w walce wręcz Germanina Cylindryka, oparcie się urokowi kapłanek z Wysp Rozkoszy, wytrzymanie przenikliwego spojrzenia egipskiego maga Irysa, zjedzenie do ostatniego okruszka posiłku, przygotowanego przez Mannekenpiksa, kucharza tytanów, wejście do legowiska bestii i wyjście z niego bez szwanku, uzyskanie przepustki A38 w Domu Doprowadzającym do Szału, przejście po niewidzialnej linie nad przepaścią, w dole, której płynie rzeka pełna krokodyli, wspięcie się na najwyższą górę i rozwiązanie zagadki Czcigodnego ze Szczytu, spędzenie nocy na Równinie Duchów oraz przetrwanie Igrzysk w Circus Maximus. I rzeczywiście, dla zwykłego człowieka są one prawdopodobnie niewykonalne, ale Asterix zaopatrzony w napój mocy rzuci się na nie z wielką ochotą i uskuteczni je w mgnieniu oka.

Jakie są moje wrażenia z lektury "Dwunastu prac Asterixa"? Dla mnie bomba, ale jeśli chodzi o dzieciaki, to historia, choć docelowo ma być dla nich, nie do końca się sprawdza w momencie, kiedy nie zna się mitu o Herkulesie, bo to jednak trochę psuje efekt. Tak było w przypadku moich osobistych dzieci, które okazały się za małe na treść. Natomiast bardzo podobały im się rysunki, a wspólne przeglądanie książeczki i głośne czytanie, sprawiło im prawdziwą frajdę. 

Jak wiecie, nie jestem specjalistką od komiksów (wiem, wiem, "Dwanaście prac Asterixa" w powyższym wydaniu nie jest komiksem, ale tak mi się kojarzy), ale po dziecięce sięgam chętnie (o jednym przeczytacie TU). Chcę też pokazać moim pociechom, że istnieją różne forma literatury. Jak na razie, Dziewięciolatki nie muszę jakoś specjalnie przekonywać, a i Młody też nie jest oporny.  Cieszę się więc z tego i mam nadzieję, że tak będzie już zawsze.

Sardegna