"Tajemnice chaosu" Maxime Chattam

Wydawnictwo: Sonia Draga

Liczba stron: 535

Moja ocena : 6/6

Maxime Chattam to jeden z moich ulubionych autorów. Przyzwyczaił mnie do tego, że każda jego powieść jest rewelacyjnym thrillerem, trzymającym w napięciu od pierwszej do ostatniej strony, po lekturze którego trudno dość do siebie.

Sięgając po kolejną jego książkę, którą wypatrzyłam w bibliotece, oczekiwałam właśnie takiej lektury, a spotkało mnie spore zaskoczenie. "Tajemnice chaosu" to coś zupełnie nie w stylu Chattama, chociaż może nie do końca, bo jak zwykle autor uraczył mnie intrygującą historią i wstrząsającym zakończeniem, oraz wciągnął w niepokojący świat, który przeraża przede wszystkim swoją realnością.

Zawsze to powtarzam, że mnie jako czytelnika, nie straszne są duchy, zombie i zjawiska nadprzyrodzone. Dla mnie najbardziej przerażające jest to, co mogłoby się wydarzyć na prawdę. Coś tak realnego, że nie wiem właściwie gdzie kończy się fikcja, a zaczyna rzeczywistość. Chattam stworzył taki świat w swej powieści. Świat naszpikowany prawdziwymi faktami historycznymi, tragicznymi wydarzeniami z dziejów ludzkości, prawdziwymi postaciami i miejscami.

Yael to zwyczajna dziewczyna. Pracuje w sklepie z wypchanymi zwierzętami, interesuje się okultyzmem, ale generalnie prowadzi zwyczajne i raczej nudne życie. Pewnego wieczoru, dziewczyna zauważa w lustrach swojego domu tajemnicze cienie. Początkowo bierze to z wytwór swej wyobraźni, ale kiedy cienie zaczynają kontaktować się z nią, przekazując jej konkretne wiadomości, Yael uświadamia sobie, że z tymi dziwnymi zjawiskami kryje się jakaś tajemnica. Dziewczyna postanawia dociec prawdy, do której odkrycia będzie prowadził labirynt z symboli i znaków umieszczonych na amerykańskich banknotach, historyczne wydarzenia związane ze śmiercią Kennedy'ego i Lincolna, tragedia Titanica oraz pozornie nie związane ze sobą zbiegi okoliczności. Yael zostaje wplątana w niesamowite wydarzenia, których finał będzie zaskakujący, a po nim nadejdzie Nowy Porządek Świata.

Chattam znowu mnie zaskoczył, chociaż nie pomyślałabym, że to jeszcze możliwe. Znowu przeczytałam jego powieść w jeden wieczór i znowu byłam w szoku po przeczytaniu zakończenia. Jest coś niepokojącego w jego książkach, coś co nie pozwala przejść obok nich obojętnie i każe sięgać po kolejne. Ja ze swej strony polecam, jednak najlepiej przekonać się samemu i przetestować jego powieści na własnej skórze. 

Sardegna