"Upalne lato Marianny" Katarzyna Zyskowska - Ignaciak

Wydawnictwo: mg

Liczba stron: 255

Moja ocena : 6/6

Szczerze powiem, zaczynam pisać tą moją notkę już któryś raz z kolei. Piszę jakiś wstęp, czytam i kasuję. I tak parę razy. Nie potrafię po prostu ładnie ubrać w słowa tego, jak wielkie wrażenie zrobiła na mnie ta książką, i jak bardzo mi się podobała.

Fabuła nie jest może zbyt oryginalna. Ot, kolejna historia miłosna, wpleciona w realia przedwojennej Polski. Niby tak, ale w tej powieści jest coś niesamowitego. Może to sprawa pięknego języka, którym autorka posługuje się, aby przedstawić treść, może to wynik doskonałego przedstawienia tła mazowieckiej wsi, przyrody, obyczajów. A może wszystko razem.  Nie wiem. Wiem tylko, że utonęłam w historii Marianny od pierwszej strony, oraz, że jej upalne lato, jakże idealnie zgrane z obecnie trwającym, rozgrzało mnie do cna.

Powiem szczerze, na początku podchodziłam do całej historii trochę sceptycznie. Bo czymże może mnie ona zaskoczyć? Jakże się myliłam. "Upalne lato Marianny" to powieść o dojrzewaniu, odkrywaniu siebie, swoich uczuć i pragnień. To historia pokazująca siłę młodości, trochę naiwnej, wierzącej, że można zmienić świat, ale pewnej swego i niezachwianie silnej. Młodości, która mimo, że rozgrywała się w 1939 roku, czyli 2 pokolenia temu, pokazuje, jak bardzo jest aktualna.

Marianna, nazywana przez bliskich, pieszczotliwie Marie, ma osiemnaście lat i właśnie spędza swe ostatnie nastoletnie lato w rodzinnej, mazowieckiej wsi. Jest rok 1939 i ostatni tak swobodny czas dziewczyny, bowiem po wakacjach zaczyna ona studia prawnicze w Warszawie. Marianna jest bardzo dumna z tego, że jako jedna z nielicznych kobiet będzie kontynuować edukację. Dziewczyna jest pełna pasji, wiary w ludzi i optymizmu. Jest też jeszcze na swój sposób dziecinna i niewinna.

Lato przynosi Mariannie nieoczekiwane zmiany. Wypoczynek, który miał być ostoją ciszy i relaksu, zamienia się w czas niepokoju, wypełnionego tęsknotą i pierwszymi miłosnymi uniesieniami, bowiem Marianna zakochuje się pierwszy raz w życiu i całym swym sercem przeżywa to uczucie.

Wchodzenie w dorosłość będzie obfitować w nieoczekiwane sytuacje, które wpłyną na Marie i zmienią jej niewinne postrzeganie świata. Brutalny świat dorosłych, rządzący się swoimi prawami, upomni się o Mariannę, a ona będzie musiała stawić mu czoła.

Piękna, prawdziwa książka, napisana wyjątkowym językiem, który jest chyba największym walorem powieści. Szczerze polecam i daję zasłużoną szóstkę.

Sardegna