"Bezdomna" Katarzyna Michalak

Wydawnictwo: Znak

Liczba stron: 256

Moja ocena : 4/6

Z twórczością Katarzyny Michalak spotkałam się przy okazji Serii z Kokardką. Spodobała mi się historia przyjaciółek: Bogusi, Adeli i Lidki, ich miłosne i rodzinne perypetie. Ot, fajna, kobieca literatura, przy której miło spędza się czas. Zdanie to może potwierdzić moja Mama, która też serię przeczytała i była szczerze zadowolona. Świadczy to więc o fakcie, że historia dziewczyn z Pogodnej trafia do czytelniczek w każdym wieku.

 Kiedy na rynku wydawniczym pojawiła się "Bezdomna", od razu się podekscytowałam, chociaż zdawałam sobie sprawę, że nie będzie to już lekka książka, tylko powieść, mająca dotknąć trudnej tematyki i trudnych emocji.

Za czytanie zabrałam się w trudnym dla mnie czasie, związanym z chorobą mojego dziecka, więc tematyka, która bezpośrednio dotyczyła relacji matka-dziecko, została odebrana przeze mnie wyjątkowo wyraźnie. Początkowo, zachwyciłam się książką, na końcu uroniłam nawet małą łezkę, jednak z czasem przyszła refleksja, która utrwaliła się jeszcze po lekturze "W imię miłości".

Trochę oderwane od rzeczywistości są te obie powieści. O drugiej z nich napiszę innym razem, dziś chciałabym się skupić tylko na "Bezdomnej".

Zanim przedstawię zgrzyty, jakie nasunęły mi się w trakcie czytania, parę słów o fabule: tytułową bezdomną jest młoda kobieta, Kinga Król. Dziewczyna przeżywa swój osobisty dramat, w wyniku którego straciła całe swoje dotychczasowe życie. Na początku, czytelnik nie jest świadomy, jakaż to tragedia przytrafiła się bohaterce. Ze skrawków wspomnień i późniejszej opowieści powstanie dokładny obraz tragicznych wydarzeń. Myślę, że nie będzie z mojej strony nietaktem, jeśli zdradzę nieco szczegółów. O książce było już bowiem tak głośno, że zainteresowani wiedzą już mniej więcej o co chodzi.

Kinga wychodzi za mąż za nieodpowiedniego mężczyznę, szybko zachodzi w ciążę i rodzi wyczekiwane dziecko. Tutaj jednak zaczynają się problemy, bowiem kobieta zapada na psychozę poporodową (nie mylić z depresją poporodową). W wyniku tej choroby popełnia straszny czyn, który zaważy na jej dalszym życiu.

Kilka lat później Kinga nadal boryka się z dramatem z przeszłości. Kiedy kolejny raz próbuje popełnić samobójstwo, zostaje przypadkowo uratowana przez pewną kobietę, z którą łączy ją wspólna przeszłość. Nieoczekiwana pomoc okaże się momentem przełomowym w życiu Kingi i impulsem do poukładania sobie życia. Jak się to wszystko skończy?

Czyż zarys fabuły nie jest interesujący? Już na pierwszy rzut oka widać, że powieść ma dotykać istotnych problemów społecznych. Co więc nie zagrało? Jak dla mnie, powieść jest oderwana od rzeczywistości. Podobnie zresztą jest w przypadku "W imię miłości". Oczywiście nie zaprzeczam istnieniu dramatu, jaki dosięgnął Kingę, nie zaprzeczam zjawisku bezdomności, patologii czy dziennikarskiej manipulacji. Chodzi mi bardziej o obecność w powieści wątków, które nie miałyby szansy zaistnieć w realnym świecie.

Najbardziej jednak z tego wszystkiego nie podobało mi się nawiązanie w fabule do autentycznych osób. Historie wyżej wymienionych person znamy z mediów, a własne zdanie na ich temat każdy świadomy i inteligenty człowiek ma. Niekoniecznie chcę, żeby bombardowano mnie nimi w powieści obyczajowej i grano na moich emocjach.

"Bezdomną" przeczytałam na początku czerwca. Zwlekałam z opisaniem książki, bo nie potrafiłam jakoś ustosunkować się do tematu. Zapoznałam się ze skrajnymi opiniami o książce. Od zachwytów i najwyższych not, do ostrej krytyki, z analizą poszczególnych cytatów. Sama jestem gdzieś pośrodku (chociaż kiedyś w komentarzu od pewnego Anonima dostało mi się, że nie można być "pośrodku" i trzeba się zdeklarować). Skłamałabym, jeśli powiedziałabym, że książkę źle mi się czytało. Jednak czy zasługuje ona na miano powieści, która kształtuje społeczną świadomość? Chyba nie... Nie mogę udawać, że wszystko w powieści jest ok, kiedy nie jest, dlatego mimo całej sympatii do Serii z Kokardką, "Bezdomnej" nie mogę ocenić tak wysoko.

Żeby nie kończyć mojej opinii taką niepozytywną myślą, powiem, że mimo wszystkich niedoskonałości, treść "Bezdomnej" będzie bliska każdej kobiecie - matce. Wszystkich, którzy mają ochotę wyrobić sobie własne zdanie na temat książki, zapraszam do lektury.

Sardegna