"Gambit turecki" Boris Akunin

Wydawnictwo: Świat Książki

Liczba stron: 196

Moja ocena : 3/6

Nie mam pojęcia, jak zacząć dzisiejszy wpis. Zapisuję jedno zdanie, po chwili je kasuję i zapisuję kolejne, które kasuję i tak w kółko... Mój problem polega na tym, że bardzo trudno mi pisać o książkach, które mi się nie podobają. Analizuję, dlaczego właściwie dana książka nie przypadła mi do gustu, i  tak właśnie jest w powyższym przypadku, jak to możliwe, że "Gambit turecki" wrażenia nie robi?

Przecież lubię retro-kryminały, lubię motyw szukania mordercy wśród gąszczu domysłów i mylnych tropów, lubię wyrazistych bohaterów, lubię kiedy w kryminał wpleciony jest wątek miłosny, więc dlaczego? Coś nie zagrało i najgorsze jest to, że nie mam pojęcia co to może być!

Linki do opinii na temat "Gambitu tureckiego" pojawiły się na moim blogu, przy okazji grudniowego wyzwania Trójki e-pik.  Kilka osób zdecydowało się na tę lekturę, przy okazji "książki rosyjskiej" (kraj pochodzenia autora, bądź miejsce akcji) i poniekąd ja też skłoniłam się ku niej, na tę okoliczność. Wybór lektury byl jednak z mojej strony, kompletną porażką.

Tak myślę i myślę, i właściwie nie wiem, co mam o tej książce napisać, a to dlatego, że kompletnie straciłam wątek, po około 20 pierwszych stronach. Potem było już tylko gorzej, bowiem ogrom nazwisk, historycznych faktów i politycznych aluzji, powodował u mnie totalne znudzenie i ochotę rzucenia książki w kąt. Niestety, w takiej sytuacji, włącza się moja "obowiązkowość", w doczytaniu książki do końca.

 

Tak jak zaznaczyłam powyżej, książka ma zadatki na świetną historię, Zresztą spoglądając na opinie na LC, wielu osobom bardzo się podobała.  Mam więc podstawy twierdzić, że to moja niechęć do powieści historycznych zawiniła. Sytuacji nie uratował nawet sympatyczny wątek miłosny, ani charyzmatyczna postać  głównej bohaterki.

Waria Suworowa to prawdziwa kobieta z charakterem. Nie przejmuje się narzuconymi konwenansami, ani opinią innych, zapalczywie walczy też o prawa kobiet. Nie dziwi więc, że kiedy jej ukochany Pietia wyrusza na front, gdzie wojska rosyjskie walczą z tureckimi, ona bezzwłocznie podąża za nim, za nic mając niebezpieczeństwo, które czyha na samotnie podróżującą kobietę.

Już na jednym z pierwszych noclegów, naskakuje na nią grupa podchmielonych mężczyzn. Z opresji ratuje ją na szczęście, tajemniczy jegomość. Wybawcą okazuje się być Erast Fandorin (detektyw- główny bohater powieści Akunina), który skrywa jakąś bolesną historię.

I w tym momencie niestety, mój wątek się urwał, a powieść przestała być dla mnie interesująca. Pozostałe wydarzenia opierają się na tym, iż w obozie Pieti, do którego bezpiecznie dociera Waria w towarzystwie Fandorina, wybucha skandal: ktoś sprzedaje tajne informacje wrogom. O zdradę posądzają ukochanego Warii, więc ta, bez namysłu rzuca się w wir odnalezienia prawdziwego winnego. Jak można się domyśleć, pomoże jej w tym Erast Fandorin.

Interesująca fabuła, czyż nie? Ja jednak zostałam pokonana przez te XIX wieczne wydarzenia historyczne i zagmatwane intrygi poliityczne.
Miłośnicy powieści historycznych powinni przyjąć "Gambit turecki" lepiej ode mnie. Ja niestety nie zapałałam sympatią do Borisa Akunina i nie widzę dla nas nadziei na przyszłość. Widocznie moje możliwości pozytywnego odbierania książek, z rozbudowanym tłem historycznym, kończą się na Philippie Gregory.

Książkę przeczytałam w ramach grudniowej Trójki e-pik. Zaliczam ją też do wyzwania Z półki (2/12)

Sardegna