"Zamieć śnieżna i woń migdałów" Camilla Läckberg

Wydawnictwo: Czarna Owca
Liczba stron: 143
Moja ocena : 5/6

Camilla Läckberg jest autorką kryminalnej serii o Fjällbacke. Mam na półce cały ośmioksiąg i w sumie brakuje mi tylko najnowszego "Pogromcy lwów", co oczywiście nie znaczy, że wszystkie części przeczytałam. O nie. Znam  "Kaznodzieję", "Niemieckiego bękarta", "Syrenkę", "Fabrykantkę aniołków" i "Latarnika". W roku 2012, przez Czarną Owcę, został wydany także dodatek do serii, mini powieść kryminalna "Zmieć śnieżna i woń migdałów", mająca miejsce w czasie świąt Bożego Narodzenia. Wspólnym mianownikiem pomiędzy książką a całą serią jest postać Martina Mohlin, który jest młodszym kolegą z pracy, komisarza Patrika Hedstroma.

Martin wraz ze swoją dziewczyną Lisette, spędza święta na wyspie Valon. Mimo iż czuje, że jego relacja  nie jest jeszcze w fazie poważnego związku, daje się namówić na poznanie rodziny Lisette. Po dotarciu na miejsce, okazuje się, że z powodu śnieżycy wyspa zostaje odcięta od reszty Fjällbacki, a czas, który miał być miłym, świątecznym relaksem, będzie słowną przepychanką członków rodziny z nestorem rodu, jednym z najbogatszych przedsiębiorców w mieście. Rodzina dziewczyny sprawia wrażenie zadufanych w sobie samolubów, liczących tylko na majątek dziadka i czyhających na potknięcie krewnych w drodze do spadku.

Kiedy przy kolacji dziadek dostaje spazmów i pada martwy na ziemię, tuż po wypiciu wody o charakterystycznym zapachu migdałów, sprawa jego zabójstwa staje się oczywista. Potencjalnych morderców jest aż nadto, każdy z nich ma motyw, każdy z nich patrzy podejrzliwie na krewnych.

Martin, jako jedyny kompetentny i niezwiązany z denatem, człowiek, bierze się za śledztwo. Trochę amatorsko, ale w końcu młody jest, uczy się dopiero, więc i parę śladów przegapi. Da się też podejść odpowiedzialnemu za zabójstwo, ale na szczęście doprowadzi sprawę do końca, zanim śnieżyca się skończy.

I wszystko jest w książce ładnie, pięknie, tylko zdecydowanie za krótko! Przeczytałam tę opowieść w parę chwil i mam wyraźny niedosyt. Co do samej fabuły, nie jest zbyt oryginalna. Przywodzi mi na myśl "Dziesięciu murzynków" Agathy Christie, kiedy to również grupa ludzi, została zamknięta na małej przestrzeni i szukała pośród siebie, zabójcy. Daleko jednak Camilli  Läckberg do Agathy Christie, więc i ta historia nie powala na kolana tak, jak powieść słynnej pisarki. Nie znaczy oczywiście, że "Zmieć..." jest zła. Jest to po prostu ciekawe opowiadanie kryminalne, w sam raz na zbliżające się zimowe wieczory. Coś dla fanów szwedzkiej pisarki, bądź na urozmaicenie aktualnie czytanej lektury.

Sardegna