"Natalii 5" Olga Rudnicka i dwie niespodzianki

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Liczba stron: 560

Moja ocena : 5/6

"Natalii 5" miały już swój przemarsz po blogach jakiś czas temu. Nie czytałam wtedy ich recenzji, bo wiedziałam, że kiedyś sama przeczytam i chciałabym mieć możliwość odbioru książki "na czysto". Nie orientowałam się nawet, o czym właściwie jest ta powieść. Nie uniknęłam oczywiście kilku informacji: pięć sióstr, noszących takie samo imię i nazwisko, wplątanych w kryminalną aferę, związaną z ich nieżyjącym ojcem. I tyle.

Natalie same znalazły do mnie drogę, a mnie nie odstraszyła nawet spora objętość książki. Przeczytałam powieść w kilka wieczorów, a przy okazji nieźle się ubawiłam.

Początek historii jest trochę absurdalny. Jak to możliwe, aby pięć przyrodnich sióstr, noszących to samo imię i nazwisko, nie miało o sobie pojęcia? No i dlaczego ich ojciec, bigamista, wykazał się tak nikłą oryginalnością i nadał córkom to samo imię? Trochę to wszystko dziwnie, ale potem jest tylko dziwniej, bowiem siostrzyczki mają okazję po raz pierwszy spotkać się oko w oko na posterunku policji, przy okazji wyjaśniania kwestii samobójstwa ojca.

Pięć różnych kobiet, indywidualistek, interesujących osobowości, pięć Natalii, które próbują ogarnąć, co się właściwie dzieje i dlaczego ojciec zostawił po sobie taki galimatias.

Do tego sprawa samobójstwa nie jest taka oczywista, znaleziono bowiem ślady mogące świadczyć o tym, że mogło to być morderstwo. Do czasu wyjaśnienia sprawy siostry mają zatrzymać się w domostwie ojca. Okazuje się, że posiadłość kryje w sobie wiele tajemnic, a ich rozwiązanie oraz samodzielna próba przeprowadzenia śledztwa w sprawie morderstwa, zbliży siostry do siebie.

Z tego co napisałam może się wydawać, że "Natalii 5" to będzie poważna powieść kryminalna, albo, co najmniej powieść obyczajowa o trudnych relacja w rodzinie z wątkiem kryminalnym. W rzeczywistości jest to przezabawna, ciepła książka, pełna humoru i ciętej riposty. Nieźle zakręcona, tak jak same bohaterki, które wzbudzają w czytelniku całą gamę uczuć: od sympatii po irytację. Wątek kryminalny był dla mnie w całej tej historii dodatkiem. Nie da się ukryć, że na pierwszy plan wyłaniają się szalone siostry i ich nie mniej szalone pomysły.

Podobała mi się ta książka. Odpoczęłam przy niej, choć momentami nie wiedziałam już kto jest kim i jakie ma intencje. Z chęcią przeczytałabym drugą część całej tej historii: "Drugi przekręt Natalii", chociaż do koniec nie wiem, czy nowa powieść ma ścisły związek z poprzednią. Może mnie ktoś uświadomi w tym temacie?

***

Tradycyjnie proszę o przesyłanie linków do marcowej Trójki. Udział w ankiecie też mile widziany.

Dzisiaj rano spotkały mnie dwie przemiłe niespodzianki:

1. viv z blogu Która lektura wyróżniła Książki Sardegny w Creative Blog Award.

Nie śledzę na bieżąco tych wszystkich blogowych łańcuszków i nie biorę w nich udziału, ale tym wyróżnieniem viv uczyniła mi wielką przyjemność.

Jej miłe słowa i sam fakt, że za moje pomysły wyróżniła mnie z pośród wielu innych, interesujących blogów, wzruszył mnie niezmiernie. Dzięki kochana viv! To ja czuję się zmotywowana.

2. wczoraj wzięłam udział w spontanicznym konkursie magdalenardo. Dzisiaj okazało się, że szczęście się do mnie uśmiechnęło i udało mi się wygrać u Magdy coś ekstra.

Dziękuję Wam dziewczyny! Już rano sprawiłyście, że ten dzień był bardzo udany! Pozdrawiam

Sardegna