PRZEDPREMIEROWO "Jeżynowa zima" Sarah Jio

Wydawnictwo: Znak

Liczba stron: 320

Moja ocena : 6/6

Chyba pokuszę się o stwierdzenie, że Sarah Jio staje się jedną z moich ulubionych autorek. Jej obyczajowe powieści, związane z porami roku robią na mnie bardzo pozytywne wrażenie. Właściwie to z każda kolejna książka jest lepsza od poprzedniej. Wiosenne "Marcowe fiołki", letni "Dom na plaży", a teraz pozornie zimowa "Jeżynowa zima". Zostało mi już tylko wypatrywać powieści autorki z jesiennym akcentem. A może już takowa jest?

Napisałam, że powyższa książka jest pozornie zimowa, bowiem jej akcja dzieje się w maju, ale ma silny akcent zimowy - nietypową anomalię pogodową, wynikającą z nagłego ochłodzenia powietrza i sporych opadów śniegu. W środku wiosny miasto zostaje sparaliżowane śnieżycą, ale jak się później okaże, nie pierwszy raz. Taka anomalia pojawia się bowiem w Seattle raz na kilkadziesiąt lat i jest traktowana jako swoista sensacja. Nic więc dziwnego, że zostaje tematem numer jeden w lokalnym czasopiśmie.

Clarie, stała współpracownica pisma, związana też z gazetą więzami rodzinnymi, zostaje wytypowana do napisania artykułu o tej przedziwnej śnieżycy w środku maja. Kobieta w poszukiwaniu materiałów związanych z tematem, trafia na wzmiankę o podobnej anomalii, mającej miejsce w 1933 roku. Owego roku, również w maju, zgłoszono w mieście zaginięcie małego chłopca, Daniela Raya, którego nigdy później nie odnaleziono.

Clarie postanawia zagłębić się w temat i na własną rękę odkryć, co stało się z owym małym chłopczykiem.

Zaangażowanie dziennikarki nie jest przypadkowe. Zmaga się ona bowiem z własnym dramatem i problemami małżeńskimi, a poszukiwanie materiałów do artykułu pomaga jej oderwać się od trudnych spraw osobistych. 

Akcja powieści toczy się więc dwutorowo, zarówno z perspektywy Clarie i jej współczesnych poszukiwań, oraz z perspektywy Very Ray, mamy Daniela, która fragmentarycznie przekazywać będzie wydarzenia i dramat, jaki przyszło jej przeżyć. Obie opowieści, choć dzieli je osiemdziesiąt lat, splotą się w jedną przejmującą historię, mówiącą głosem zrozpaczonych matek, borykających się z utratą dzieci.

Każda czytelniczka - matka może zatem sobie wyobrazić, jakie emocje będą towarzyszyły lekturze. Nie obejdzie się bez wzruszeń i zadawania trudnych pytań, na które lepiej nie znać odpowiedzi...

Mimo że książka porusza trudny temat, nie jest on jedyny w całej tej opowieści. W "Jeżynowej zimie" jest też miejsce na rodzące się, a także odradzające się uczucie, siłę przyjaźni, ale przede wszystkim, moc matczynej, niegasnącej miłości.

Nie mam wyjścia, muszę polecić Wam tę książkę, podobnie zresztą jak dwie poprzednie, autorstwa Sarah Jio. W jej o wieściach jest coś tak niesamowitego, że nie będziecie mogli przestać o tych książkach myśleć. Czy to wystarczająca rekomendacja?

Sardegna