Jedno podsumowanie, związane z książkami o najpiękniejszych okładkach, już za mną, teraz nadszedł czas na wybrane najlepszej książki, którą przeczytałam w mijającym roku. Przygotowując się do stworzenia tego zestawienia zauważyłam, że bliżej mi do polskich, niż zagranicznych autorów, a kilka nazwisk nawet co roku się powtarza. Czy to znaczy, że ograniczam się do utartych schematów i sięgam tylko po książki ulubionych autorów? Niby nie, ale jednak wolę czytać "pewniaki" czyli to, co wiem, że sprawi mi przyjemność.
Poniżej znajdziecie rankingi najlepszych książek z poprzednich lat: rok 2019 - TU, 2018 - TU, 2017 - TU, książki z roku 2016 znajdziecie TU, z 2015 - pod TYM linkiem, z roku 2014 - TUTAJ, z 2013 - TU, a z 2012 - TU.
"Wypocznij i zgiń" Marta Matyszczak - 6
"Wypocznij i zgiń" oraz Marty Matyszczak, czyli kolejne tomy przygód detektywa Szymona Solańskiego, jego przyjaciółki Róży Kwiatkowskiej oraz niezawodnego psa Gucia. Tym razem bohaterowie muszą rozwikłać zagadki kryminalne przebywając na feriach zimowych w Szczawnicy oraz szykując się do własnego ślubu, który ma odbywać się w sercu Puszczy Augustowskiej. Jestem wielką fanką "Kryminałów pod psem", więc każdy kolejny tom podoba mi się bardziej, ale tak serio, Marta za każdym razem udowadnia swoim czytelnikom, że genialność jej serii nie skończyła się na tomie pierwszym, ani kilku kolejnych. Przygody bohaterów osiągnęły już ósmy tom, a jak widać, pomysłów Autorce na dalszy ciąg nie brakuje.
to świetna komedia kryminalna, która wprawdzie jest drugim tomem większej całości, jednak spokojnie można czytać ją niezależnie. Intryga kryminalna to jedno, ale co ważne (a dla mnie najważniejsze w przypadku książek mających śmieszyć czytelników) wszystko jest w niej wyważone i na swoim miejscu. Owszem, są sytuacje zabawne, "momenty", jak ja je nazywam, petardą są wszelkie nawiązania kulinarne, a także te, związane z końcem świata, na które czeka jedna z bohaterek, ale nie są one istotą książki, tylko dodatkiem do głównej fabuły, która swoją drogą jest super!
ie jest to historia o dziewczynce Lilanie, o czym może sugerować tytuł, ani o tajemniczej wiosce ulokowanej w
centralnej Polsce, tylko dramacie rodzinnym, o którym dowiadujemy się
przy okazji i między wierszami. Bohaterka, jedenastoletnia Natalka opowie tylko tyle, ile sama z
tej historii zrozumie. Reszty będziemy musieli domyśleć się sami.
fantastyczna,
trochę bajkowa, ale mądra i ponadczasowa historia, a ja naprawdę jestem pełna
podziwu, jak Autorka wpadła na pomysł, aby z takiego trochę
wyświechtanego motywu domku na kurzych nóżkach i Baby Jagi, stworzyć tak niesamowitą opowieść. Wzruszającą historię o dojrzewaniu,
dorastaniu, podejmowaniu decyzji, lojalności wobec bliskich, buncie,
chęci przeżywania przygody i przeżycia życia po swojemu. Opowieść o przywiązaniu, bezgranicznej miłości do najbliższych osób, poświęceniu i odkrywaniu siebie. Cudo, po prostu!
to taka opowieść o bezwarunkowej miłości, więzi rodzicielskiej, lojalności,
ale też trudnych wyborach, pragnieniu zaspokojenia własnych potrzeb,
kierowaniu się dobrem innych, ale też o takiej zwyczajnej, ludzkiej
przyzwoitości. Powieść jest naprawdę wyjątkową lekturą, wzruszające zakończenie może
złamać serce niejednego czytelnika, ale dla innych może okazać się idealnym zwieńczeniem tej
opowieści.
rozgrywa się dwutorowo. Część wydarzeń toczy się współcześnie, część
związana jest z przeszłością i Sławkowem w okresie II wojny
światowej. Współczesność mówi głosem Barbary, kobiety walczącej ze
swoimi demonami przeszłości, przeszłość to perspektywa Sary Morgenstein nastolatka,
która dopiero wchodzi w wiek dorosły, ma swoje marzenia i pragnienia. Z
jednej strony mocno związana ze swoją rodziną, żydowskimi korzeniami i
tradycją, z drugiej jednak, zauroczona gojem, czyli chłopakiem
nieżydowskiego pochodzenia.
to bardzo dobrze napisany romans, wykreowany z wielką dbałością o
historyczne detale. Język jest może nieco bardziej współczesny, niż
mogłaby sugerować epoka, ale mi to akurat nie przeszkadzało, wręcz
przeciwnie nadawało opowieści dynamizmu i pewnej żywiołowości. Na wielką
pochwałę zasługuje natomiast kreacja głównych bohaterów, którzy są
barwnymi postaciami z charakterem, charyzmą i bogatą osobowością, a
także humor sytuacyjny i zabawne dialogi.
A jaka książka jest Waszym numerem jeden w mijającym roku?
Sardegna
Ja w tym roku jak na razie przeczytałam 12 książek. Mogło być lepiej, ale tragedii nie ma. Z Twojej listy znam tylko Światło między oceanami.
OdpowiedzUsuńZ Twojej listy czytałam tylko "Księgę bezimiennej akuszerki" i faktycznie pomysł na fabułę jest świetny, ale na mnie ta powieść nie zrobiła tak wielkiego wrażenia, jak myślałam, że zrobi.
OdpowiedzUsuńU mnie w topce znajdą się "Gdzie dawniej śpiewał ptak" i "Chłopiec na szczycie góry".
OdpowiedzUsuń