"Mistrz i Małgorzata" Michał Bułhakow


posted by Sardegna on , , , , ,

17 comments


Wydawnictwo: Czytelnik
Liczba stron: 454
Moja ocena : 6/6

Gdyby ktoś piętnaście lat temu, kazał wybrać mi jedną jedyną, ukochaną, najlepszą, ulubioną książkę, rzekłabym bez zastanowienia: "Mistrz i Małgorzata" Bułhakowa. Powieść, którą przeczytałam jednym tchem w liceum, zachwycając się praktycznie każdym rozdziałem, żałując bardzo, że na zajęciach nie omawialiśmy z polonistką tej lektury. 

Przez lata, kiedy ktoś pytał mnie o ulubioną książkę, nadal wymieniałam ten tytuł, po czasie jednak przyszła refleksja: no dobra, wszystkim zachwalam MiM, a tak właściwie, to niektórzy bohaterowie i fakty pozacierały się w mojej pamięci, jak więc mogę nadal uważać "Mistrza i Małgorzatę" za swojego ulubieńca? Chciałam więc odświeżyć sobie powieść, ale jak wiadomo, zawsze znalazło się coś innego do przeczytania. 

Kiedy więc przy okazji odwiedzin u Janka w antykwariacie Kocham Książki, wymyśliliśmy Antykwaryczny Klub Czytelniczy (o którym napisałam TUTAJ), padło hasło pierwszej lektury - "Mistrz i Małgorzata" właśnie. Wspaniały to był wybór, który pokrył się nawet ze zbliżającymi się Świętami Wielkanocnymi. Dla mnie jednak, powrót do lektury okazał się wyjątkowy, potwierdziło się bowiem, że po piętnastu latach "Mistrz i Małgorzata" nadal pozostaje moją książką numer jeden!
Uff.. bałam się trochę, że nie poczuję tego fenomenu, co przed laty, że nie będzie bawić mnie charakterystyczna dla Bułhakowa gra słów. Na szczęście, obawy okazały się bezpodstawne. Praktycznie już w pierwszym rozdziale przypomniałam sobie, za co pokochałam tę książkę. A jak dotarłam do słów "Annuszka już kupiła olej słonecznikowy, i nie dość, że kupiła, ale już go nawet rozlała. Tak więc zebranie się nie odbędzie" (str. 20 "Mistrz i Małgorzata", wyd. Czytelnik Warszawa, 1973), wiedziałam już wszystko!

Powieść składa się z dwóch, przenikających się części, z których pierwsza dotyczy Moskwy w latach 20tych XX wieku, do której to przybywa sam Diabeł w postaci Wollanda, ze swoja świtą: kotem Behemotem, Azzazello, Fagotem i czarownicą Hellą, druga natomiast opisuje Jerozolimę za czasów Jezusa. Wolland (dość osobliwe wcielenie Diabla), angażuje się w codzienność mieszkańców stolicy, przy okazji demaskując niektóre absurdy komunistycznej rzeczywistości, w której przyszło im żyć. Działanie Wollanda w Moskwie pełne jest przezabawnych sytuacji, które to tylko z pozoru są błahe i nie mają większego znaczenia, tak naprawdę jednak, odsłaniają trudne realia, w których przyszło egzystować ówczesnemu społeczeństwu.
Część jerozolimska natomiast, opisuje proces i egzekucję Jezusa - Jeszui Ha-Nocri. Ważną rolę odgrywa tutaj postać Piłata i jego wewnętrzne rozterki, które finał będą miały na końcu książki. Poza tym, czytelnik dostaje nieco inny obraz sędziego, niż ten, ukazany w źródłach z którymi ma się do czynienia na co dzień.

Postaciami spajającymi obie części powieści są: pisarz Mistrz i zakochana w nim Małgorzata. Związek tych dwojga nie ma szansy na sukces, na szczęście, dzięki wsparciu Wollanda zakochani mają możliwość połączenia się na wieki.

O czym tak właściwie jest "Mistrz i Małgorzata", powiecie? O miłości, polityce, ówczesnym społeczeństwie? Czy jest to satyra, powieść obyczajowa, a może fantastyka? Jest wszystkim po trochu i to jest w tej książce najpiękniejsze! Wypełniona jest po brzegi zabawnymi sytuacjami, powiązaniami, porównaniami, opisami, dzięki temu każdy może czytać ją po swojemu, bawić się jej wieloznacznością, interpretować na wiele sposobów.

Podczas Antykwarycznego Klubu Czytelniczego padło pytanie: "Co najbardziej podoba się Wam w MiM"? Odpowiedziałam, że inteligentne poczucie humoru, i to dla mnie jest elementem wyjątkowym, spajającym wszystkie pozostałe wątki.

Gorąco polecam lekturę Mistrza. Nie zrażajcie się rosyjskimi nazwiskami, trudnymi do zapamiętania, dajcie sobie i książce szansę, a lektura dostarczy Wam prawdziwej przyjemności. Nie wiem, czy istnieje inna powieść, która dostarczy czytelnikowi tylu smaczków, interesujących wątków czy wieloznaczych fragmentów. Potwierdzam więc, że powieść jest moim numerem jeden i zachęcam wszystkich, którzy jeszcze Bułhakowa nie czytali, do nadrobienia zaległości.

Sardegna

17 komentarzy:

  1. Ze wstydem przyznaję, że mimo iż tak wiele dobrego niej czytałam cały czas jest przede mną....
    Fajny Klub macie. Jak tylko znajdę czas poczytam o nim....

    Pozdrawiam Cię serdecznie...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To żaden wstyd. Sama mam wiele nieprzeczytanych powieści, które ciążą mi na sumieniu. A Klub działa raz w miesiącu. W czerwcu mamy w planie Edgara Alana Poe. Fajnie pogadać o konkretnej książce, a nie tylko fajna/niefajna, to bardzo motywuje i sprzyja nowym znajomościom. Również gorąco pozdrawiam :)

      Usuń
  2. Jestem osobą, która przeczytała MiM w LO i ledwo ją zmordowałam. Nie mogę się do niej przekonać, pewnie powinnam ją sobie powtórzyć, po tej dekadzie, ale nie mogę, no nie mogę...\Nie bij!!

    OdpowiedzUsuń
  3. Absolutnie nie zbiję, choć łamiesz mi serce... ale rozumiem, też miałam lektury, przez które ciężko było mi przejść bez bólu. "Granica", "Ludzie bezdomni" na przykład...brrr...

    OdpowiedzUsuń
  4. Klasyka, którą koniecznie muszę nadrobić :)
    Moje-ukochane-czytadelka

    OdpowiedzUsuń
  5. Dla mnie nieczytelna, ciągle nie wiem co ludzie w niej widzą, powinnam się nie przyznawać jako czytelnik, ale jak zawsze jestem szczera ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Oczywiście, ma prawo Ci się nie podobać, choć podobnie, jak Kasiek, łamiesz mi serce... a szczerość jest zawsze na pierwszym miejscu, więc wiesz :)

      Usuń
  6. To jest moja najukochańsza książka, czytałam pewnie z 10 razy

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja na razie tylko dwa, ale też potwierdzam, że to mój numer 1 :)

      Usuń
  7. Fragmenty czytałam wieku temu w liceum, muszę kiedyś przeczytać całą lekturę - wiele osób ją poleca ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. O, a ile lat temu kończyłaś liceum? Bo za moich czasów niestety nie była to lektura obowiązkowa...

      Usuń
  8. Książka na mnie czeka na półeczce. Dzięki Tobie o wiele szybciej się z nią zapoznam! ;)

    OdpowiedzUsuń
  9. Czytałam i mam całkiem neutralne zdanie o tej książce. Ale mam zamiar po latach do niej wrócić (nawet dostałam audiobooka jako gratis od jednej księgarni, więc będzie łatwiej :) ), bo może za młoda byłam na czytanie tej książki :P
    Aczkolwiek nawet nie rozumiem dlaczego po przeczytaniu tych słów, które zacytowałaś "wiedziałaś wszystko". Chyba za słabo dziś łączę wątki :P

    OdpowiedzUsuń