"Bajki filozoficzne" Michel Piquemal

 Wydawnictwo: Muchomor
Liczba stron: 72

Moja ocena : 5/6

"Bajki filozoficzne" to książka bardzo nietypowa. Składa się z kilkudziesięciu krótkich opowiastek, bajek, przypowieści, pochodzących z różnych rejonów świata, posiadających nawiązania do filozofii i religii różnych wyznań. 

Jak sam Michel Piquemal mówi we wstępie, bajki te mają dać alternatywę młodemu czytelnikowi i pokazać, że mądre opowiastki z morałem nie muszą tylko opierać się na postaciach magicznych, wróżkach, czarownicach, skrzatach, uczestniczących w walce dobra ze złem, ale mogą mieć zupełnie innych bohaterów. Piquemal przyznaje, że w dzieciństwie fascynowała go filozofia i to w jej szeregach postanowił szukać odpowiedzi na pytanie: czym jest dobro i zło.

Autor, tworząc swe bajki wykorzystał autentyczne nazwiska znanych filozofów, ale także postacie mityczne bądź pochodzące z wierzeń ludowych czy regionalnych tradycji. Korzystając z tych inspiracji, stworzył sześćdziesiąt krótkich, acz treściwych bajek filozoficznych, które mają za zadanie dać młodym czytelnikom odpowiedzi na różne pytania egzystencjalne. 

Poszczególne bajki nie są pogrupowane w daną tematykę. Ot, niektóre są tradycyjnymi opowieściami, pochodzącymi z danego regionu (Azji, Afryki, Bliskiego Wschodu), inne są w jakimś stopniu przypowieściami ludowymi, czasami powstałymi na bazie prawdziwych wydarzeń. Wszystkie dotykają ważnych, nie tylko dla młodego człowieka, spraw: życia, śmierci, dobra, zła, prawdy, wolności, porozumienia, mądrości, pragnienia, natury, wyrzeczenia, poznania, gniewu, zazdrości, pokusy czy świadomości. 

Dodatkowym atutem tych opowiastek są komentarze, umieszczone pod koniec każdej bajki, które "okiem filozofa" podpowiadają niejako temat do rozważań czy dyskusji w szerszym gronie.

"Bajki filozoficzne" niosą ze sobą wiele mądrości. Dzięki temu, że są bardzo krótkie, można je czytać po kilka na raz, aczkolwiek polecam jednak robić to pojedynczo. Jeśli osobiście zabierzecie się za książkę, naprawdę warto zatrzymać się po każdej opowiastce, odczytać na spokojnie komentarz i zastanowić się nad jej sensem. Czytając bajki na głos, koniecznie trzeba ją później przedyskutować i pozwolić dzieciom, by własnymi słowami wyjaśnili jej istotę. 

Historyjki te niosą uniwersalny przekaz, nie tracą więc na aktualności i autentyczności. Im dzieci starsze, tym coś innego znajdują w nich dla siebie. Nie wspomnę już, że dorośli czytelnicy również odnajdą w nich ważne kwestie, zawsze warte głębszego przemyślenia. 

Polecam serdecznie powyższy tom, ale także pozostałe, autorstwa Michela Piquemala, dotykające innych sfer życia ("Świat mitologii", "Jak żyć razem", "Jak żyć na ziemi", "Opowieści mędrca Sofiosa").

  Sardegna