ŚBK: Bloger nie wielbłąd, pić musi!

ŚBKi wracają z comiesięcznymi wpisami tematycznymi. Pamiętacie te, publikowane w ubiegłym roku? Jeśli ktoś ma ochotę zerknąć na tamte wpisy i dowiedzieć się, o czym pisaliśmy, zapraszam do kliknięcia w poniższe linki:

ŚBK: Śląski Bloger jaki jest - każdy widzi!
ŚBK: "Dobry zwyczaj nie pożyczaj... czy wręcz przeciwnie?"
ŚBK: "Moje książkowe miejsca"
Nie tylko nowościami bloger żyje, czyli o ŚBKowych białych krukach
ŚBKowe zboczenia książkowe
ŚBK i ich książkowe bziki
ŚBK "Czym powinna być księgarnia?" 
ŚBK: 10 najdziwniejszych książek, które mam w swojej biblioteczce
ŚBK: Alfabet autorów bliskich mojemu sercu
ŚBK czyli zbieramy nie tylko książki, czyli nasze kolekcje
ŚBK: Kulinarnie
Mój rok z ŚBK

Bloger nie wielbłąd, pić musi!

Nowy cykl inicjujemy wpisem o napojach, a ja będę w swym tekście bardzo monotematyczna: kawa, kawa i jeszcze raz kawa! Ale, ale... ! To nie tak, jak myślicie! Nie jestem typem czytelnika, który celebruje lekturę z jakimś płynnym dodatkiem w ręku. Chyba ani razu w historii Książek Sardegny nie zrobiłam zdjęcia książki czy stosika, w towarzystwie filiżanki czy kubka. Rzadko się też zdarza, żebym faktycznie piła coś, bądź (o zgrozo!), jadła, w czasie lektury. Wynika to z faktu, że czytam zazwyczaj w takim momencie i miejscu, że na celebrację chwili nie mam zwyczajnie czasu czy możliwości. Także czytanie z kubkiem kawy w dłoni, to nie dla mnie...

Kawa dnia!

Mam za to inny rytuał: raz dziennie, bez względu na okoliczności, czy idę na pracy na rano, czy na popołudnie, czy mam dzień wolny, czy coś do załatwienia na mieście, rano (gdzieś między 9.00 a 10.00) sięgam po moją ulubioną kawę. Nie jest to jakaś wymyślna odmiana, powiem więcej, jest to wersja najprostsza z możliwych: kawa typu Kopiko 3w1. Zrobię teraz darmową reklamę, ale tak już jest od lat i nie ma co tego ukrywać. 

 

Pamiętam, jak raz przeżyłam chwile grozy, a potem miotanie się po mieszkaniu i wrażenie, że coś jest bardzo nie tak, kiedy w markecie zabrakło tegoż akurat towaru, a ja nie mogłam sobie umilić poranka kawusią. Niby wypiłam inną, ale to było bardzo nie na miejscu... Teraz już nie popełniam błędu oszczędności i kupuję na zapas kilka paczek i dawkuję sobie tą przyjemność raz dziennie. Przedziwne jest to, że kiedyś próbowałam wypić drugą porcję wieczorem i po prostu nie nie smakowała! Ech, siła przyzwyczajenia... ale dobrze mi z tym, to taka moja mała chwila przyjemności, a przecież każdemu się należy. Kiedy nie mam możliwości wypicia kawy w domu, zabieram ją sobie do kubka termicznego i niosę. Do pracy, na miasto, do samochodu, i jest mi po prostu błogo...

Latte i cappuccino

Smakosze kawy skrytykują mnie pewnie za picie napoju 3w1, zamiast tej prawdziwej, albo przynajmniej rozpuszczalnej, w tej kwestii jednak nie odpuszczam. Oczywiście, poza moją dzienną dawką przyjemności piję też inne kawowe wersje. Czasami w pracy rozpuszczalną z dużą ilością mleka, gdzieś na mieście latte albo cappuccino. Wyjątek robię dla prawdziwej kawy z fusami, która jest dla mnie zdecydowanie za mocna.

Staram się też nie przeginać z dzienną dawką kawusi, bo tak gdzieś po czterech dziennie mam autentyczne kołatanie serca i duszności. Może sobie je wmawiam, a może tak rzeczywiście jest, w każdym razie ograniczam się do dwóch, no góra trzech!

A co z herbatą?

Zanim urodziłam swoje dzieci, piłam sporo herbaty w różnych wariantach. W ciąży zbrzydła mi jednak na tyle, że dzisiaj piję jedynie czarną z cytryną i cukrem, ale i tak nie za często. Owocowa, albo (o zgrozo!) zielona, jest dla mnie nie do przejścia!

Sama nie robię, ale podglądam u innych...

To, ze nie fotografuję swoich książek w towarzystwie uroczych kubków czy wytwornych filiżanek, nie znaczy, że tego nie lubię! Lubię, i to bardzo! Zawsze z ciekawości zerkam, kto co tam aktualnie popija na fb i nie dziwię się, że pod owymi zdjęciami znajduje się tak wiele lajków.

 

Z okazji tego wpisu postanowiłam zrobić historyczne zdjęcie (nie wiem, czy nie pierwsze i ostatnie). Książka i kawa w Książkach Sardegny. Częstujcie się!

 

Sardegna