"Zbrodnia w szkarłacie" Katarzyna Kwiatkowska

Wydawnictwo: Znak

Liczba stron: 400

Moja ocena : 6/6

Ależ ja lubię takie powieści! Przypomniałam sobie właśnie, za co tak kochałam przez wiele lat Agathę Christie. Chociaż może nie powinnam porównywać pani Kwiatkowskiej do nikogo, bo po lekturze jednej jej powieści, wiem już, że Autorka styl ma niepowtarzalny, a  do tego bardzo lekkie pióro, przez co poznawanie historii w jej wykonaniu, staje się prawdziwą przyjemnością.

Ogólnie jestem podekscytowana, bo wczoraj w nocy skończyłam czytać "Zbrodnię..." i nie mogłam się nadziwić kunsztowi całej tej intrygi i szczegółom, które gdzieś umknęły mi po drodze, a powinny dać mi do myślenia w kwestii odnalezienia winnego zbrodni.

Uwielbiam ten moment, kiedy akcja zmierza do wskazania mordercy, a ja ni w ząb nie wiem, kto to jest. Do tego, jeśli główny bohater jest inteligentnym, sprytnym i do tego przystojnym (a jestem pewna, że jest) detektywem, to nic nie jest mi już do szczęścia potrzebne. 

Szukając informacji o Autorce i jej poprzednich książkach, natrafiłam na szokującą dla mnie wiadomość: "Zbrodnia w szkarłacie" to czwarty tom przygód Jana Morawskiego! No szok! Jak to możliwe, że ja nigdy wcześniej nie słyszałam o pani Kwiatkowskiej i jej Janku? "Zbrodnia w błękicie", "Abel i Kain", "Zobaczyć Sorrento i umrzeć", to tytuły, które teraz koniecznie muszę doczytać, żeby poznać inne przygody samozwańczego detektywa Morawskiego.

W każdym razie, wracając do fabuły powieści, w dworze w Jezioranach, koło Poznania, trwają przygotowania do ślubu dziedziczki Heleny. Właściciele majątku, Jerzy i Jerzowa Jeziorscy to wujostwo Jana, którzy poprosili swego krewnego, aby ten, jeszcze przed weselem, pomógł im znaleźć rodzinny skarb, ukryty przez dziadka.

Potencjalny skarb jest dla gospodarzy bardzo ważny, bowiem posiadłość jest bardzo zadłużona, a czas spłaty nieubłaganie się zbliża. We dworze panuje przedślubna gorączka, sprowadzane są najlepsze smakołyki i towary, mające zamaskować problemy finansowe gospodarzy, a nerwową atmosferę zagęszcza jeszcze obecność nielubianej szwagierki Jeziorskiego, Eweliny i jej chorowitej pasierbicy, Laury.

Kiedy wierzyciel - Niemiec Józef Szulc, nachodzi Jeziorskich żądając natychmiastowego uregulowania długu, wszystkim puszczają nerwy. A kiedy, do tego, w nocy ktoś strzela do Szulca, który jakimś dziwnym trafem kręci się we dworze, podejrzenia padają na domowników. Każdy z nich ma bowiem motyw i skrywa jakiś sekret, który próbuje zataić, składając fałszywe zeznania.

Jan zbiera wszystkie informacje, demaskuje niezgodności i stara się odkryć, kto stoi za morderstwem, jednocześnie jednak pragnie chronić swoją rodzinę i nie doprowadzić do skandalu na ślubie kuzynki. Kto jest winien zbrodni? Czemu wszyscy domownicy kłamią? Czy z zabójstwem Szulca wiąże się w jakiś sposób pożar spichlerza, który miał miejsce, jakiś czas temu w gospodarstwie Jeziorskich? Jan dwoi się i troi, jednocześnie nie chcąc wyrwać się przed głównego śledczego, Niemca Joachima Engela.

Atmosfera Jezioran jest genialna! Właściwie każda z postaci jest wyjątkowa na swój sposób. Opisy weselnego jedzenia, ziemskich zwyczajów, wynalazków gospodarza, po prostu cud, miód! Bardzo, ale to bardzo mi się "Zbrodnia w szkarłacie" podobała. Nie spodziewałam się nawet, że kryminał w stylu retro, polskiej Autorki, będzie na takim wysokim poziomie. Jeśli szukacie fajnej książki, polecam gorąco "Zbrodnię..."! Będziecie zachwyceni!

 

Sardegna