ŚBK: Kulinarnie

Ostatni post tematyczny naszej grupy ominęłam ze względu na ograniczoną działalność blogową. Źle mi z tym było, bowiem od początku naszej działalności nie odpuściłam ani jednego wpisu. Czasami jednak siła wyższa decyduje, więc postanowiłam przeczekać. Kiedy usłyszałam temat kwietniowej odsłony, pomyślałam, że ten miesiąc chyba też odpuszczę, bo niestety z kulinariami to jest mi wysoce nie po drodze.

Po przeanalizowaniu tematu, stwierdziłam jednak, że przecież mogę ugryźć te fascynacje kulinarne od zupełnie niekuchennej strony. I tak powstał mój wpis o książkach z motywem kulinarnym.

Czytać o gotowaniu, smakować się w przepisach, wyobrażać sobie zapach i wygląd potraw, o tak! To mogę robić codziennie! Podobnie zresztą, jak oglądać programy kulinarne. Niestety uległam modzie na reality show typu MasterChef, Top Chef czy inne Hell's Kitchen. Bardziej oczywiście interesuje mnie opcja pożywienia tam prezentowanego, niźli samych bohaterów, co jednak nie zmienia faktu, że się programem nakręcam.

Wracając jednak do moich książek z wątkiem kulinarnym, nie mam na myśli zbioru książek kucharskich. Broń mnie Boże od tego typu tomów! Mam ich sporo, większość odziedziczyłam po Mamie (która ma do nich takie samo podejście jak i ja) oraz Teściowej (która korzystała za to bardzo często). Stoją sobie swawolnie w dużym pokoju na regale, dumnie prezentują prawie nowiutkie grzbiety, bowiem nie zaglądałam (i nie planuję zaglądać) do nich w najbliższym czasie.

Na regale stoi sobie: "Kuchnia polska" w trzech wydaniach, "Kuchnie świata", "Kuchnia śląska", "Pieczenie jest łatwe", "Pyszne ciasta domowe", "123 sałatki Siostry Anastazji" i książka o wysoce zaskakującym, ale jakże przerażającym, tytule "Śląska kucharka doskonała".

Kilka książek o pieczeniu i gotowaniu dostałam w prezencie (o zgrozo!). Nie wiem, co kierowało ludźmi, wręczającymi mi takowe prezenty? Czy wyobrażali sobie, że ja po wyjściu za mąż, zostanę opętana nagle manią gotowania mężowi z książki kucharskiej? Skoro wcześniej tego nie praktykowałam i gotowałam "na czuja", czyżbym nagle miała zmienić swoje nawyki i zagłębić się w tajniki "Kuchni Polskiej"? Otóż nie. W moim przypadku to bardzo nietrafione prezenty...

Należę chyba do tego grona kobiet, które gotują by żyć, a nie żyją by gotować. Blogerka kulinarna byłaby ze mnie żadna. Umiem gotować, robię to codziennie, ale super przyjemności mi to nie sprawia. Moja rodzina nie narzeka, na święta czy imprezy też jestem zawsze kulinarnie przygotowana, ale szaleństwa w moich oczach nie zauważycie z tej okazji. 

Uwielbiam za to czytać o gotowaniu w powieściach obyczajowych czy literaturze kobiecej. Lubię zaczytywać się w historii bohaterki, która to odkrywa swe powołanie i wyżywa się w kuchni, tworząc przysmaki, przy opisach których aż ślinka cieknie. Lubię czytać przepisy, lubię wyobrażać sobie wygląd opisywanych potraw, nigdy jednak nie kusiło mnie, żeby rzucić książkę, pobiec do kuchni i stworzyć kulinarne dzieło, na podobieństwo książkowego. 

W swej biblioteczce mam sporo książek z takim smakowitym wątkiem. Już w samym 2014 roku przeczytałam: "Smaczne życie Charlotty Lavigne" Nathalie Roy, "Sekrety uczuć" Barbary O,Neal i "Smaki kamiennicy" Marii Kordykiewicz.

Z wcześniejszych książek kojarzę rewelacyjny "Bluszcz prowincjonalny" Renata Kosin, "Prowincję pełną smaków" Katarzyny Enerlich czy"Śmierć za cukiernią" Joanne Fluke.
Pewnie znalazło by się  jeszcze więcej książek z takim motywem w mojej biblioteczce, na chwilę obecną, te zapadły mi najbardziej w pamięć.

Tak więc wygląda mój książkowy zbiór kulinarny. Nietypowy, ale nic na to nie poradzę, że książki kucharskie mnie nie kręcą. A jak to wygląda u Was? Pozdrawiam świątecznie! 

Sardegna