"Biuro M" Magdalena Witkiewicz, Alek Rogoziński

Wydawnictwo: Filia

 Liczba stron:  360

Moja ocena : 4/6

"Biuro M" to druga po "Pudełku z marzeniami" wspólna powieść pisarskiego duetu Magdaleny Witkiewicz i Alka Rogozińskiego. Jako że przeczytałam już całkiem sporo książek z dorobku Magdy mogę ocenić, jak na tle innych wypadło owe "Biuro" (jeśli chodzi o powieści Alka to znam tylko jedną, więc nie mam porównania). Jednak dokonanie takiej analizy nie było chyba z mojej strony dobrym posunięciem, bowiem powyższa historia wypadła bardzo średnio na tle pozostałych, co też postaram się poniżej uzasadnić.

Jestem rozdarta, bo z jednej strony nie mam tej historii wiele do zarzucenia. "Biuro M" jest miłym, niezobowiązującym czytadłem, mającym za zadanie umilenie czasu. Zwłaszcza końcowa 1/3 część fabuły okazała się bardzo przyjemna i czytało mi się ją znakomicie. Z drugiej jednak strony początek strasznie się dłużył, a tak nie powinno być, kiedy powieść z zasady ma być lekka, łatwa i przyjemna. Sami powiedzcie, kiedy czytanie zabawnej, miłej historyjki autentycznie się wlecze, to coś musi być nie tak. Patrząc jednak na to z drugiej strony, Magda przyzwyczaiła swoich czytelników do tworzenia konkretnych powieści obyczajowych, z przesłaniem, rozbudowaną fabułą, czy pięknie łączących przeszłość z teraźniejszością, jak choćby w "Czereśniach..." (ta świetna powieść została wyróżniona Książką Roku 2017 w plebiscycie Lubimy Czytać), dlatego poczułam się autentycznie rozczarowana, kiedy okazało się, że w tym wypadku Autorka pokusiła się o stworzenie tak banalnej historii. Ja to wszystko rozumiem, że nie zawsze trzeba pisać o poważnych sprawach i czasami można pokusić się o coś lajtowego, ale w takim wypadku historia musi czytelnika czymś innym do siebie przekonać, albo humorem, albo ciekawą intrygą, albo niebanalnymi bohaterami. A w "Biurze M" niestety tego wszystkiego mi zabrakło.

Sam pomysł na historię "Biura M" nie jest zły. Akcja toczy się z dwóch perspektyw: zagubionej, porzuconej przez narzeczonego, szarej myszki Basi, oraz Jacka, życiowego pechowca, który nie potrafi zagrać miejsca w żadnej pracy na dłużej. Oboje spotykają się w biurze matrymonialnym "Minerva" w małym Miasteczku (tak dobrze znanym czytelnikom Magdy Witkiewicz z "Pracowni Dobrych Myśli" oraz wspólnej książki z Alkiem "Pudełka z marzeniami"), ale nie w roli klientów  zainteresowanych poznaniem drugiej połówki, tylko jako pracownicy tegoż przybytku. Basia "przypadkowo" otrzymuje posadę sekretarki, natomiast Jacek równie bezproblemowo i trochę też bez zastanowienia, zatrudnia się jako konsultant do spraw klientów. Oboje zupełnie nie pasują do specyfiki pracy w takim miejscu, jednak, o dziwo, nieźle się w niej sprawdzają. Rzuceni na głęboką wodę muszą zmierzyć się z różnorakimi, nierzadko ekscentrycznymi klientami biura, ale przede wszystkim z piekielną szefową, której styl bycia jest bardziej, niż niepokojący.

Do biura przychodzi cała gama barwnych postaci, różnej płci i w różnym wieku, szukając dla siebie partnera na dobre i złe. Z tych poszukiwań wynikają czasami zabawne akcje, innym razem całkiem poważne niedomówienia, a nierzadko także sytuacje mrożące krew w żyłach. Basia i Jacek zaprzyjaźniają się, wspólnie stawiając czoła rozemocjonowanym klientom biura i całkiem dobrze im to wychodzi. 

I niby wszystko jest ok. Jest pomysł na fabułę, są bohaterowie, których można w fajny sposób pokazać, z założenia ma być zabawnie, w praktyce jednak wyszło nudnawo i przewidywalnie. Postacie nie są szczególnie interesujące, ani Basia, ani Jacek nie są bohaterami, których można polubić, czy powiedzieć coś więcej na ich temat. Wiemy, że ona została porzucona przed ołtarzem, i to 3 razy, za każdym razem przez mężczyznę o imieniu Michał. Jacek natomiast jest pechowcem, ale o co chodzi z tym pechem nie do końca jest jasne, bo poza początkową wzmianką nic więcej na ten temat nie wiadomo. Klienci matrymonialni, choć z założenia mają być interesujący, też jakoś nie zapadają na dłużej w pamięć, podobnie, jak znajomi, pracujący po sąsiedzku z biurem.

Z całej tej historii najbardziej zostanie mi w pamięci nawiązanie do Miasteczka i historii, które miały swój początek w "Pudełku z marzeniami" i "Pracowni Dobrych Myśli". Bohaterowie "Biura" odwiedzają restauracje Malwiny i Michała "Pod świętym Ekspedytem", natomiast Basia spotyka się z panią Wiesią, korzystając z jej tak dobrze znanej i lubianej nalewki dla zdrowotności. Jest to na pewno miły akcent, dający też czytelnikom wyobrażenie, że Miasteczko nie jest tylko jednorazowym miejscem akcji, ale żywą społecznością, z którą nie raz przyjdzie jeszcze się spotkać.

  

Podsumowując, "Biuro M" nie do końca trafiło w mój gust, zarówno jeśli chodzi o fabułę, jak i o prezentowane poczucie humoru. Uważam, że jest to jedna ze słabszych książek Magdy (nie wiem, jak wypada ona na tle innych powieści Alka, bo nie mam porównania), niemniej jednak, jeśli ktoś potrzebuje lekkiej książki, bo na taką ma akurat ochotę, nie będę odradzać, tylko namówię do sprawdzenia osobiście, jakie wrażenie wywrze na nim ta historia.

Sardegna