"Córka Czarownic" Dorota Terakowska

Wydawnictwo:Wydawnictwo Literackie

Liczba stron: 376

Moja ocena : 6/6

Muszę to na początku napisać: "Córka czarownic" to cudowna książka, którą każdy powinien przeczytać!

Staram się nie rzucać takimi kwestiami na prawo i lewo, co kto powinien, a czego nie powinien czytać. Podobne zdanie mam na temat lektur szkolnych. Nie biorę udziału w dyskusji, jakie to lektury muszą być obowiązkowe w szkole podstawowej, gimnazjum czy liceum, co młodzież ma czytać, a czego nie raczej nie. Tym razem jednak zrobię wyjątek. Według mnie "Córka czarownic" byłaby wspaniałą, szkolną lekturą.  Może i nawet obowiązkową, a jeżeli nie, to chociaż omawianą fragmentami, bo możliwe, że w taki właśnie sposób skłoniłaby młodych czytelników do indywidualnego sięgnięcia po książkę.

Nie miałam dotąd okazji czytać żadnej książki Doroty Terakowskiej. Nie czułam się z tym najlepiej, znacie to uczucie, wszyscy czytali, dyskutują, a ja nie... Po rozmowie na fb okazało się jednak, że jestem w mniejszości, bowiem całkiem sporo moich blogowych znajomych autorkę bardzo dobrze zna i jej książkę uwielbia. Trochę mi więc ulżyło. Lepiej późno przeczytać, niż wcale...

Ale tak poważnie mówiąc, "Córka czarownic" to przewspaniała książka. Docelowo przeznaczona dla młodzieży, i z tego co doczytałam, została wpisana na Listę Honorową Hansa Christiana Andersena, jednak i dla dorosłych będzie miała olbrzymią wartość.

Z dala od ludzi, w gęstym lesie, żyje Dziecko, które wraz ze Starą Kobietą ukrywa się przed mieszkańcami okolicznych wiosek czy domostw. Ta niecodzienna para żyje w nieustannym strachu, raz na jakiś czas, przemieszczając się z miejsca na miejsce, przed nieznanym Dziecku niebezpieczeństwem. Pewnego dnia Stara Kobieta dostaje od wieśniaka ostrzeżenie przed zbliżającymi się Najeźdźcami, zabiera podopieczną i umykają w pośpiechu. Chowając się przed wrogiem Kobieta ukazuje swoje magiczne umiejętności, uświadamiając dziecku, że jest Czarownicą.

Celowo piszę Dziecko, bowiem na początku powieści nie znamy ani imienia, ani pochodzenia małej bohaterki. Wszystko w jej życiu jest jedna wielką niewiadomą. Łącznie z opiekunką, która okazuje się być właśnie Czarownicą. Stopniowo przed czytelnikiem odkrywana jest historia dziewczynki. Śledzimy jej edukację, wyuczanie na pamięć magicznych ksiąg, poznawanie mocy natury i odkrywanie prawdziwego pochodzenia. Na swej życiowej ścieżce, tajemnicza dziewczynka pozna jeszcze kilka Czarownic - opiekunek. Każda z nich ma za zadanie wyposażyć ją w potrzebne umiejętności.

Wszystko zatem, co doświadczy i spotyka na swej drodze bohaterka, ma swój cel i przygotowuje ją do najważniejszej roli, jaką ma spełnić w życiu.

 
Nie zdradzę, jakie przeznaczenie czeka Dziewczynę, nie chcę pozbawić Was samodzielnego przeżywania jej historii. Powiem tylko, że będzie to fantastyczna opowieść, pełna legend, magii, starych wierzeń i zupełnie współczesnych uczuć i emocji.
Będziecie trzymać kciuki za powodzenie misji i obsesyjnie myśleć: "żeby się tylko udało!"

Historia "Córki czarownic" ma tak wiele walorów, że nie jestem w stanie ich opisać. Ukazuje to, o czym wszyscy powinni pamiętać, a często zapominają. Takie uniwersalne prawdy, które umykają w codziennym życiu. Poza tym postać Dziewczyny świetnie obrazuje psychiczne dojrzewanie młodego człowieka. Takie spojrzenie na siebie z dystansu, po lekturze książki, może skłonić nastoletniego (ale nie tylko) czytelnika, do przemyślenia niektórych swoich zachowań, czy nawet próby ich zmian.

W każdym razie, jeżeli książka wzbudza w czytelnikach aż tyle emocji, to nie można przejść obok niej obojętnie. We mnie lektura wzbudziła jakąś nieokreśloną tęsknotę za przeszłością i wyrzuty sumienia, że dopiero teraz ją przeczytałam. Powinnam zrobić to piętnaście lat temu i dyskutować o niej z przyjaciółką bądź zaproponować temat na lekcji języka polskiego.

Nie wiem, czy wystarczająco przekonałam Was do tej książki. Nie potrafię ubrać w słowa jej niezwykłości i  piękna, jakie przekazuje czytelnikom. Jeszcze chyba nigdy nie miałam takiego problemu z blogową notką. Wybaczcie więc ten cały chaos. Za mała jestem, żeby opisywać fenomen "Córki Czarownic".

Sardegna