"Rozkosze nocy" Sylvia Day

Wydawnictwo: Akurat

Liczba stron: 320 

Moja ocena : 3/6

Myślałam, że po serii erotycznych wybryków Anastasii Steel i Christiana Greya oraz par naśladujących niejako styl i zachowanie pierwowzoru, nic nie jest w stanie mnie zaskoczyć. A jednak... "Rozkosze nocy" Sylvii Day, czyli autorki całkiem przyjemnego "Dotyku Crossa", zwaliły mnie z nóg. Niestety w negatywnym tego słowa znaczeniu...

Czytałam już kilka powieści erotycznych: trylogię Greya, wspomniany wyżej "Dotyk Crossa", trylogię Mii Marlowe, powieść Megan Hart. Wiadomo, że od tego typu literatury nie można wymagać górnolotnej treści, jednak żadna z tych książek, nie jest tak pozbawiona fabuły, jak owe "Rozkosze nocy". To prawie niewykonalne, żeby w całej, trzystu stronicowej historii nie znaleźć żadnego interesującego wątku nieerotycznego. A jednak! Sylvii Day się to udało.

Jako że powieść jest pierwszą częścią serii "Strażnicy snów", nie mam pojęcia, jak autorka planuje rozwinąć dalszą akcję, skoro w części pierwszej jej praktycznie nie ma. To mnie trochę przygnębia, bowiem świetny pomysł na fabułę został doszczętnie zmarnowany. Jestem pewna na 99%, że czytelniczki, które oczekują od literatury erotycznej jednak czegoś więcej, po lekturze "Rozkoszy nocy" nie sięgną już po kolejne jej części.

Jakiż jest zatem ten zmarnowany wątek? Otóż, akcja oscyluje na granicy snu i jawy. Lyssa Bates, piękna (a jakże!) pani weterynarz, ma problemy ze snem. Aiden Cross (nazwisko wyjątkowo bliskie autorce) jest Strażnikiem Snów, żyjącym w innym wymiarze. Jego zadaniem jest przenikanie do świadomości Śpiącej Osoby i zająć jej "myśli", odciągając Koszmary. Jak można się domyśleć, bohaterowie spotykają się w śnie Lyssy, a Aiden bardzo bezpośrednio podejdzie do swego zadania. Będzie on wypełniał swoje obowiązki ze zdwojona siłą, bowiem pierwszy raz od wieków poczuje rodzące się uczucie do Śpiącej. Senne schadzki zakłóci jednak pradawna legenda o tajemniczym Kluczu, łączącym oba wymiary. Odnalezienie go może zaburzyć odwieczny porządek, a niestety Kluczem okazuje się być Lyssa we własnej osobie.

Nie pytajcie mnie o szczegóły owego równoległego, sennego wymiaru. Wszelkie informacje na jego temat zaginęły w akcji. Nie pytajcie też o sam Klucz. Nie mam pojęcia, po co, na co i dlaczego. Wiem tylko, że Aiden i Lyssa spędzali ze sobą upojne chwile, zarówno we śnie, jak i na jawie.

Czy są zatem jakież pozytywy owej książki? Na pewno prawdziwe jest stwierdzenie, że książka wciąga. Przeczytałam ją więc w jeden wieczór, a lektura dała mi wytchnienie w trudnej, domowej sytuacji. Autentycznie się przy niej odmóżdżyłam. Momentami aż za bardzo, bowiem niektóre "sytuacje" przelatywałam wzrokiem, nie wczytując się dokładnie w opisy sytuacyjne. Nie dlatego, że były jakieś niewłaściwe, po prostu stały się powtarzalne, a to mnie w literaturze erotycznej bardzo mierzi. Nawet najbardziej namiętne i ekscytujące sceny stają się po prostu nudne, kiedy czyta się o nich już kolejny raz. A najgorzej, jeżeli czyta się identyczne opisy, z identycznymi sformułowaniami, zwrotami, westchnieniami, "rozpadaniem się na kawałki" bądź innym omdlewaniem. W "Rozkoszach nocy" króluje "roztapianie". No cóż...jak kto woli.

Żeby nie było wątpliwości, że jestem jakaś uprzedzona do tego typu literatury,  dementuję - nie jestem. ktos może zapytać, że jeżeli nudzą mnie wiadome opisy sytuacyjne, to po co sięgam po taką książkę? No więc sięgam, ponieważ ciągle się łudzę, że znajdę w końcu taką, gdzie poza intrygującymi opisami, będzie się coś rozumnego działo!

A na razie się nie doczekałam...

Sardegna