"Dance. Sing. Love" Layla Wheldon

Wydawnictwo: Editiored

Liczba stron: 528

Moja ocena : 4/6

Chodź dawno już nie należę do grupy docelowej tej książki, to lubię czasami sięgnąć po YA, cofnąć się w czasie i poczytać z wypiekami na twarzy o perypetiach młodych bohaterów, związanych z przeżywaniem pierwszej miłości. Emocje, jakie wtedy targają człowiekiem są niesamowite, a jako że z wiekiem zapomina się już, jak to żarliwie kocha się na śmierć i życie, mając dwadzieścia lat, lektura takiej powieści może przypomnieć co nieco.

"Dance. Sing. Love" to książka polskiej, młodej autorki, piszącej pod obcobrzmiącym pseudonimem Layla Wheldon. Powieść, podobnie, jak popularna w tym gatunku seria "After", powstała na Wattpadzie, gdzie doczekała się na początku roku 2017, pierwszego miejsca w kategorii romans. 

Moje nawiązanie do "After" nie jest przypadkowe, bowiem w obu powieściach bohaterowie przeżywają szaleńczą huśtawkę nastrojów pod wpływem miłosnej relacji, w jaką przypadkowo się uwikłali. "Dance. Sing. Love" nie przedstawia może czytelnikom tak szczegółowego odpisu życia seksualnego, jak to było w przypadku Hardina i Tess, ale podobnie, jak w "After" skupia się na uczuciowych wzlotach i upadkach, burzliwych kłótniach, "łóżkowym" godzeniu się, widowiskowym zrywaniu i równie spektakularnych powrotach. A wszystko to w towarzystwie energetycznego tańca i pulsujących rytmów muzyki. Brzmi nieźle? Niestety nie do końca...

Livia Innocenti jest pełną pasji i charakteru dwudziestolatką, która od dzieciństwa zajmuje się tańcem i w ten sposób zarabia na życie. Występuje w cenionym zespole tancerzy, współpracujących przy tworzeniu koncertów i teledysków światowej sławy gwiazd muzyki. Livia jest świetna w swoim fachu, punktualna, rzetelna i zaangażowana, dlatego często też jest wyróżniona solówkami i pracą przy niezwykle ciekawych projektach muzycznych. Jednym z nich okazuje się być współpraca przy europejskim tournée Jamesa Sheridana, piosenkarza pop, będącego aktualnie bożyszczem fanek na całym świecie.

James jest ulubieńcem publiczności, obiektem pożądania milionów kobiet, ale prywatnie okazuje się być gburem i chamem, wykorzystującym swoją pozycję do zdobywania kolejnych kobiet. Piosenkarz i tancerka od razu zapałają do siebie wzajemną niechęcią, są bowiem zupełnie odmiennymi charakterami, jednak z czasem ich burzliwa relacja zaczyna przeradzać się w coś więcej, a hasło "od nienawiści do miłości jest jeden krok" staje się bardzo adekwatne do sytuacji. 

I to właściwie byłoby na tyle fabuły. Para bohaterów przechodzi różne fazy, od początkowej niechęci, flirtu, poprzez fascynację, układ "przyjaciele do łóżka", po prawdziwe zakochanie. A po drodze pełno jest ich wzlotów, upadków, miłości, nienawiści, obojętności, zaborczości, kłótni i godzenia się. Po prostu pełno młodzieńczych emocji, które nie znajdują innego ujścia.

I fajnie, bo w końcu o tym z założenia jest ta książka, ja mam jednak do niej inny zarzut: "Dance. Sing. Love" reklamowana jest jako powieść pełna muzyki, tańca, rytmu, gdzie wszystkie wydarzenia i emocje rozgrywające się pomiędzy bohaterami mają przebiegać pośród dźwięków, tanecznych ewolucji i pulsującej muzyki. Niestety tak nie jest i to ten wątek rozczarowuje najbardziej. Praktycznie poza tym, że czytelnik wie, że bohaterowie mają zawody związane z muzyką i faktycznie przez pierwszych kilkadziesiąt stron taniec jest obecny na stronach powieści (Livia ćwiczy na próbach, przygotowuje się do występów, bohaterowie bawią w klubie), to później motyw muzyczny coraz bardziej się traci, żeby na końcu zniknąć już zupełnie. 

I szkoda, bo początek zapowiadał fajną fabułę. Wiadomo, bohaterowie i ich relacja to jedno, ale tło i wydarzenia również są ważne. Żałuję, że Autorka nie postanowiła całej akcji powieści zaplanować w czasie trwania europejskiej trasy Sheridana. Początek "Dance. Sing. Love" zapowiadał się naprawdę nieźle, potem było niestety już tylko gorzej.

Mój drugi zarzut, co do powieści dotyczy prostoty języka. Nie jest to dla mnie problem sam w sobie, ale kiedy ta prostota zaczyna się już rzucać w oczy w co drugim zdaniu i przeszkadzać w ogólnym odbiorze lektury, to nie jest dobrze. Rozumiem, że może to być spowodowane młodym wiekiem Autorki, która wchodzi w świat pisania, jednak nie mogę tego faktu przemilczeć. Nie da rady być aż tak dosłownym we wszystkim i podawać czytelnikowi "na tacy" każdego faktu (przykład: dokładna zawartość torebki bohaterki, prezentacja, co zrobiła po przebudzeniu nie pomijając toalety).

Wracając jeszcze na moment do bohaterów, taka już natura powieści Young Adult, że postacie tracą głowę w obliczu pierwszej miłości. Nie wiem jednak, czy Autorka nie przesadziła z "przemianą" charakteru Livii i Jamesa pod wpływem ukochanych. Popadanie w aż takie skrajności nie jest zbytnio wiarygodne.

Na koniec napiszę jeszcze tylko, że mam podejrzenie kto ze współczesnych piosenkarzy jest pierwowzorem Jamesa i jego kolegi, również artysty, Zafira Malufa. Mogę się oczywiście mylić, ale nawiązania i ilość podobieństw nie pozostawia czytelnikowi zbyt wiele wyobraźni. Podsumowując, powieść "Dance. Sing. Love" jest niezobowiązującą historią YA o burzliwej relacji dwojga młodych ludzi. Historia nie jest wolna od niedoskonałości, ale jeżeli ktoś ma ochotę na opowieść pełną skrajnych emocji, to nie będę go odwodzić od lektury, bo wiem, że i taka znajdzie swoich zwolenników.

 

Sardegna