"Wanda. Opowieść o sile życia i śmierci" Anna Kamińska

Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie

Liczba stron: 473

Moja ocena : 4/6

Wiecie, że uwielbiam literaturę wysokogórską i książki przedstawiające postacie samych himalaistów bądź opisy ich wypraw. Biografie ludzi związanych z górami są też jedynymi książkami z tej kategorii, które mnie autentycznie zachwycają. Nie dziwi więc fakt, że kiedy tylko na rynku książki pojawiła się "Wanda. Opowieści o sile życia i śmierci" pani Anny Kamińskiej, z wielką ochotą zabrałem się za jej lekturę. Tym bardziej, że postać Wandy Rutkiewicz, która rozsławiła w nasz kraj w dziedzinie kobiecego himalaizmu, nie była mi jakoś dokładnie znana. Wydawało mi się też niewłaściwe to, że więcej wiem o dokonaniach innych, zagranicznych wspinaczy niż o naszej rodaczce. Postanowiłam to w końcu zmienić.

Fragmenty historii Wandy Rutkiewicz miałam już okazję czytać w "Tęsknocie i przeznaczeniu" Diny  Štěrbovej, która opisuje dokonania kobiet na ośmiotysięcznikach, a także w "Ataku rozpaczy" Artura Hajzera. Jednak o szczegółowej historii jej górskich osiągnięć nie miałam okazji czytać i cieszyłam się, że powyższa książka mi to w końcu umożliwi. 

Niestety (albo stety, zależy czego kto oczekuje) "Wanda. Opowieść o sile życia i śmierci" nie jest książką o górach. To bardzo obszerna biografia Rutkiewicz, opisująca wiele obszarów z jej życia, ale w żadnym wypadku nie skupiająca się na himalaizmie. Chciałam poznać bliżej Wandę - himalaistkę, dowiedzieć się czegoś więcej o jej wyprawach, pierwszym, kobiecym zdobyciu K2, chciałam poznać szczegóły zaginięcia na Kanczendzandze, dowiedziałam się natomiast wszystkiego o niej, jako kobiecie, córce, żonie, przyjaciółce, kochance, sportsmence i pasjonatce. Gór w tym wszystkim było jednak zdecydowanie za mało, i jak dla mnie, zbyt ogólnikowo.

Skłamałabym pisząc, że w książce tej nie ma słowa o himalaizmie. Owszem Autorka poświęciła część treści na opisanie początków przygody Rutkiewicz ze wspinaniem, jej życia wśród innych himalaistów, jej górskich sukcesów i porażek, wyjazdów na wyprawy i powrotów, ale zostało to wszystko przedstawione, jako fragment jej życia, a nie istotę. Jedynie zakończenie książki i kilkadziesiąt ostatnich stron poświęconych jest w 100% górom. Mamy wtedy okazję przekonać się, jak wyglądała ostatnia wyprawa wspinaczki, oraz jak zapamiętali te chwile jej bliscy. Końcówka książki pięknie podsumowuje też życiowe zmagania Wandy z górami i jej podejście do wspinania.

Ja te właśnie aspekty lubię najbardziej! Jednak musiałam na nie czekać ponad 300 stron. Dlatego też nie do końca czuję się usatysfakcjonowana po lekturze. 

To, że książka jest obszerną biografią to nie jest w sumie mój zarzut. Myślę, że Autorce pięknie udało się pokazać Wandę Rutkiewicz od tej mniej znanej, bardziej zwyczajnej i "ludzkiej" strony. Dlatego jeżeli ktoś lubi taki typ literatury i ciekawi go sama postać bohaterki, to książka będzie strzałem w dziesiątkę i zapewne wspaniałą lekturą. Ja natomiast czuję niedosyt. Chciałam poznać himalajską historię Wandy, szczegóły jej wypraw, relację krok po kroku ze zdobywania szczytów, nie do końca było mi to dane. Po lekturze wiem już jednak, że to po prostu nie ta kategoria książki. 

W każdym razie na wyróżnienie zasługuje na pewno praca Autorki nad przygotowaniem tej biografii. Zebranie w całość takiej ogromnej ilości materiałów źródłowych, zapisów rozmów z bliskimi, dokumentów, czy wcześniej niepublikowanych zdjęć to tytaniczna praca, która musi zostać przez czytelników doceniona.
 

Pani Anna Kamińska będzie obecna w sobotę na Targach Książki w Krakowie, z czego ja chyba skorzystam i zapytam osobiście o pracę nad książką. Myślę, że może to być bardzo inspirująca rozmowa.

Sardegna