"Ekspozycja" Remigiusz Mróz

Wydawnictwo: Filia

 Liczba stron: 480

Moja ocena : 6/6

Z serią o komisarzu Forście Remigiusza Mroza jestem trochę do tyłu, bowiem spora grupa czytelników i fanów Autora czytała ją w czasie premiery, albo tuż po, będąc aktualnie po lekturze całej pięciotomowej serii. Ja natomiast dopiero teraz zabrałam się za czytanie przygód Forsta, a wszystko za sprawą tego, że udało mi się w końcu skompletować pierwszy czteroksiąg (wcześniej nie wiedziałam, że Autor planuje jeszcze dopisać "Zerwę", stąd też teraz brakuje mi jeszcze tego tomu, ale na razie się tym nie martwię). 

Dzięki uprzejmości księgarni Tak Czytam otrzymałam brakujące "Przewieszenie", a ponieważ wcześniej zebrałam swoje egzemplarze "Ekspozycji", "Trawersu" i "Deniwelacji", mogłam zabrać się za lekturę. Nie chciałam robić tego wcześniej, wiedząc że będę musiała przerwać w najbardziej emocjonującym momencie i nie dane mi będzie poznanie dalszego ciągu. Moja cierpliwość została nagrodzona, bo faktycznie zakończenie "Ekspozycji" zwala z nóg, a ja nie mogąc uwierzyć, że Autor w taki sposób pokierował losami swoich bohaterów, od razu w wielkich emocjach sięgnęłam po "Przewieszenie" i nie musiałam się więcej katować niewiedzą.

W "Ekspozycji" poznajemy głównego bohatera serii, charyzmatycznego Wiktora Forsta, komisarza zakopiańskiej policji, który udając się na oględziny zwłok znalezionych na Giewoncie, nie przypuszcza nawet, że oto zaczyna się najbardziej pokręcona i śmiertelnie niebezpieczna sprawa kryminalna, w jakiej przyjdzie mu brać udział. Forst zostanie wplątany w aferę, która zniszczy wszystko, w co wierzy, i co do tej pory udało mu się w życiu zbudować. 

Ale za nim to jednak nastąpi, komisarz zostaje wezwany do sprawy dziwnego zabójstwa. Ktoś wiesza na krzyżu na Giewoncie mężczyznę, a stan zwłok sugeruje, że morderca torturował swą ofiarę, aby na koniec zostawić w jej ustach starożytną monetę, jako znak rozpoznawczy swojego czynu. Morderca ma prawdopodobnie jakiś plan i posługuje się jakimś wzorem, bowiem w niedługim czasie odnajdują się kolejne ofiary jego makabrycznej zbrodni, a w ciele każdej z wydawałoby się przypadkowych ofiar, umieszcza on inny pieniądz, należący do pradawnej kolekcji.

Kiedy za sprawę bierze się Forst, okazuje się, że zostaje on natychmiastowo z tego śledztwa wyeliminowany. Komisarz oczywiście ambicjonalnie nie daje się odsunąć od roboty i wraz z równie ambitną dziennikarką, Olgą Szrebską, kradnie dowody z miejsca zbrodni i postanawia działać na własną rękę. W ten sposób zostaje wplątany w ogólnopolską, a nawet międzynarodową aferę, w której, ze sprytnego szukającego staje się niebezpiecznym poszukiwanym. 

Para bohaterów prowadząc swe prywatne śledztwo, szuka powiązań między monetami, starożytnymi dokumentami i religią, czego rezultaty mogą wpłynąć na współczesną historię i zmienić nawet postrzeganie wyznawanej wiary. Kierując się nikłymi tropami i w głównej mierze domysłami, trafiają do Rosji i na Białoruś, gdzie Forsta czeka prawdziwa próba przetrwania, wpadają też na powiązania swej sprawy z pewnymi wydarzeniami z przed siedemdziesięciu laty. Prawda leży jednak gdzieś zupełnie indziej...

Tak, jak już pisałam na początku, zakończenie "Ekspozycji" to prawdziwa petarda! Nie daje nam żadnych odpowiedzi, generuje tylko nowe pytania. Jak dobrze, że od razu mogłam sięgnąć po "Przewieszenie", żeby ukoić swe skołatane nerwy i zaspokoić ciekawość!

"Ekspozycja" to jest po prostu bardzo wciągająca powieść, która niesamowicie mi się podobała! Pokuszę się nawet o stwierdzenie, że jeśli chodzi o twórczość Remigiusza Mroza, to seria o Froście zapowiada się lepiej, niż moja ukochana prawnicza historia z Chyłką i Zordonem w roli głównej. Jest dynamicznie, z dobrym pomysłem, nie wiem, jak akcja rozwinie się w kolejnych częściach (mój mąż na przykład przeczytał całość i stwierdził, że do "Trawersu" jest super, ale potem tylko gorzej), ale jestem już po lekturze "Przewieszenia" (o którym napiszę na dniach) i już dziś mogę potwierdzić, że tom drugi jest nawet lepszy od pierwszego!

Sardegna