"Białe róże dla Matyldy" Magdalena Zimniak

Wydawnictwo: Prozami

Liczba stron: 295

Moja ocena : 6/6

Mój czytelniczy początek roku jest niesamowity! Trzy książki, trzy najwyższe noty, trzy niesamowite historie, z których każda jest tak wyjątkowa, że miałabym poważny problem z wyłonieniem najlepszej. "Pierwsza na liście" Magdaleny Witkiewicz, "Dworek w Longbourn" Jo Baker i powyższe "Róże dla Matyldy"  Magdaleny Zimniak. Coś wspaniałego! Każdemu życzę takich książek. Sto procent zadowolenia!

Jeżeli zdecydujecie się na lekturę "Białych róż...", ostrzegam: czytacie na własną odpowiedzialność! Żeby nie było, że nie uprzedzałam. Ta historia Wami wstrząśnie i pochłonie do tego stopnia, że nie będziecie mogli oderwać się od lektury i myśleć praktycznie o niczym innym.

O ile przeczytanie książki zajmie Wam parę chwil, rozmyślanie nad jej strukturą, przedstawioną historią czy rozpracowaną tajemnicą, zajmie już znacznie więcej czasu. Powieść pani Magdaleny jest tak niesamowicie skonstruowana, tak dopracowana, że czytając nie będziecie mogli oderwać się od prezentowanej historii. Inna sprawa, że historia będzie tak nieprawdopodobnie realna, że trudno będzie pogodzić się z myślą, że to mogło wydarzyć się naprawdę. Nic nie będzie w tej historii takie, jak być powinno. Bliskie osoby staną się zupełnie obce, prawda będzie mieszać się z kłamstwem, dobro ze złem a przeszłość z teraźniejszością. Dopóki nie poznamy finału, będziemy poruszać się po omacku w świecie domysłów, przerażającej prawdy i wszechobecnych kłamstw. 

Trudna i wyboista to będzie droga, zwłaszcza dla czytelniczek matek. Ale nie tylko. Tragedii będzie więcej, a wyjść z sytuacji praktycznie żadnych. Nie będzie to więc łatwa lektura dla wrażliwego odbiorcy.

Beata przeżywa nagłą śmierć rodziców, którzy zginęli w wypadku samochodowym. Jakby tragedii było mało, okazuje się, że policja podejrzewa zabójstwo, bowiem auto państwa Gregorczuków zostało wcześniej uszkodzone. Dziewczyna przytłoczona informacjami zaczyna prowadzić śledztwo, początkowo z pomocą męża, później na własną rękę. Przypadkowo trafia na zapiski sprzed lat, które ujawnią skrzętnie skrywane od lat, tajemnice rodzinne. 

Prawda okaże się dla Beaty niewyobrażalnie dramatyczna. Zapiski wyjaśnią nie tylko aktualne sprawy, ale też te, o których bohaterka nie miała pojęcia. Czy Beata będzie w stanie odzyskać spokój i równowagę i zachować dobre wspomnienia o swojej rodzinie?

Lektura zapisków okażę się dramatycznym przeżyciem nie tylko dla bohaterki. Mogę Was zapewnić, że nie da się czytać powieści spokojnie. Sama nie raz musiałam odłożyć książkę, bowiem cala historia wstrząsnęła mną na tyle, że nie byłam w stanie kontynuować. Treść zapętla się jednak w głowie, nie pozwala na nic innego, przyciąga, i dopóki czytelnik nie poza historii do końca, nie jest w stanie normalnie funkcjonować. 

Skończyłam czytać o 1.00 w nocy. Nie umiałam zasnąć. Mam kandydata do książki roku 2015.

Sardegna