"Moralność pani Piontek" Magdalena Witkiewicz

Wydawnictwo: Filia

Liczba stron: 296

Moja ocena : 5/6

Królowa polskich powieści obyczajowych jest tylko jedna. Oto ona! Poznajcie Magdę Witkiewicz! Oczywiście zakładam, że grupa czytelniczek, która pierwszy raz słyszy o Magdzie jest niewielka, bowiem autorka ma tak spora grupę fanów jej twórczości, że większości nie muszę jej przedstawiać.

Magda Witkiewicz jest autorką bardzo różnorodną. Pisze książki dla dzieci ("Lilka i spółka", "Lilka i wielka afera"), poważne powieści obyczajowe ("Pierwsza na liście", "Zamek z piasku"), erotyki ("Szkoła żon") i historie bardziej "na luzie", zabawne, lekkie i przyjemne ("Ballada o ciotce Matyldzie"). To oczywiście nie wszystkie tytuły w dorobku autorki, ale o tych jednak się nie wypowiem, bo mimo tego, że mam je na półce, jeszcze nie przeczytałam.

Powyższa powieść to historia z gatunku tych sympatycznych - zabawna komedia pomyłek z butami w tle (wspaniały motyw, zwłaszcza dla mnie). Gertruda Poniatowska jest despotyczną żoną i zaborczą mamuśką, traktującą wszystkich z góry, chwalącą się swoimi arystokratycznymi korzeniami (to nic, że korzenie pochodzą bardziej od męża niż od niej samej), uwielbiającą buty i porcelanę z najwyższej półki, dbającą przede wszystkim o pozory. Trudne życie z tą kobietą mają mąż Romuald i trzydziestopięcioletni syn Augustyn. O ile jednak ten pierwszy pogodził się już ze swym losem i jedynym jego aktem buntu jest czytanie mało ambitnych powieści, zamiast noblistów i osławionej klasyki, to ten drugi przejawia większą ochotę, a nawet powiedziałabym desperację, w wyrwaniu się spod skrzydeł Gertrudy. 

Augustyn wyprowadza się od rodziców do wynajętego mieszkania, w którym przez przypadek zamieszkuje też sympatyczna studentka Ania. Nowa znajomość zaowocuje nie lada przygodą, ale ale! Spokojnie! Nie o taką przygodę mi chodzi! Ważną rolę w uzyskiwaniu "samodzielności" i niezależności przez Augusta będzie pełnił jego przyjaciel, Cyryl - znany w mieście bawidamek. Jak się można domyśleć, pani Poniatowskiej będzie to bardzo nie w smak, ale syn poza domem jest poza kontrolą mamuśki, więc robi to, na co ma ochotę, między innymi zakochuje się z wzajemnością.

Nic nie dzieje się według zamysłu Gertrudy, a to najgorsza zniewaga, jaka może się bohaterce przytrafić. Nieszczęścia lubią też chodzić parami, więc, jak to w życiu bywa, pojawiają się inne problemy, może, a nawet na pewno, bardziej istotne. Jak poradzi sobie w tak trudnej sytuacji kobieta, nieprzywykła do "zwyczajnego życia"? Pani Poniatowska rozwiąże problem po swojemu, ale jak się później okaże, w ekstremalnej sytuacji będzie w stanie przewartościować swoje życie i podjąć irracjonalne, jak na nią, decyzje.

Przewrotna jest ta "Moralność...". Z jednej strony to lekka opowiastka, z drugiej obyczajówka z przesłaniem. Z jednej strony typowy romans, z drugiej jednak, jest to książka zupełnie nie o uczuciach i miłości. Jednocześnie jest zabawna (chociaż nie śmiałam się w głos, jak to miało miejsce w przypadku "Nie zmienił się tylko blond"), ale i refleksyjna. Zakończenie, mimo że przewidywalne, jest jak najbardziej właściwe. Nie wyobrażam sobie bowiem jakiegoś dramatu na koniec tej historii, poza tym, podobnie, jak Autorka, też jestem fanką szczęśliwych zakończeń.

Zawsze polecam powieści Magdy Witkiewicz i tym razem też nie zrobię wyjątku. "Moralność pani Piontek" to przyjemna historia, w sam raz na wakacje, która powinna spodobać się miłośniczkom kobiecej literatury. Fanom Autorki nie muszę książki polecać, bo na pewno dawno już ją przeczytali, a teraz szykują się (i ja też!) na najnowszą powieść "Po prostu bądź".

Sardegna