Wieczornych lektur dla dzieci ciąg dalszy

W dzisiejszym poście chciałam zaprezentować kolejny zestaw książeczek, które ostatnimi czasy czytaliśmy wieczorami. Na pierwszy ogień poszedł  "Czerwony helikopter" Małgorzaty Musierowicz. I tutaj uwaga, jest to moje pierwsze spotkanie z autorką. Nie znam Jeżycjady, robiłam kilkakrotne podejście do "Brulionu Bebe B", ale za to przeczytałam sobie razem z dzieciakami "Czerwony helikopter".

Znalazłam informację, że ta opowiastka wchodzi w skład jakiegoś większego zbioru, ale w naszej biblioteczce mamy tylko ten egzemplarz, więc potraktowaliśmy go jako osobną historię.

Całość przedstawia się bardzo ciekawie. Andrzejek, mały chłopiec, który znudził się domem, rodzicami, swoją młodszą siostrą i codziennymi obowiązkami, wsiada do swojego czerwonego helikoptera i wyrusza na przeciw przygodzie. Nie musi długo czekać, bowiem pierwsze niesamowite wydarzenia mają miejsce już kilka minut po starcie. I tak zaczyna się niesamowita i zabawna historia, w której ważną rolę spełnią powietrzni piraci, gadający smok, trzy wesołe małpki i ptak, o wdzięcznym imieniu Wicio. Oj, będzie się działo. Momentami chyba aż za dużo, bo moje dzieci nie do końca nadążały za całą tą zwariowaną akcją. Ostatecznie jednak, historia została pozytywnie odebrana, a moje starsze dziecko z ciekawością dopytywało, co się dalej stało ze smokiem.

A propos Małgorzaty Musierowicz, doszłam ostatnio do takiego wniosku, że chciałabym nadrobić braki z dzieciństwa, ale jakoś mam obawy, że mnie ta cała Jeżycjada nie "ruszy". Znacie to uczucie wielkich oczekiwań i wielkiego rozczarowania?

Nie wiem, jak ta historia ma się do pozostałych powieści autorki. Może fani twórczości Musierowicz podpowiedzą mi coś na ten temat? W każdym razie "Czerwony helikopter" jest fajną, twórczą opowiastką, która w swej treści przemyca informacje tj. jak można zjednać sobie przyjaciół oraz jak ważne jest utrzymywanie wokół siebie porządku.

Drugą, wieczorną książką był zbiór opowiadań "O pięknej kasztelance i inne legendy". Trochę przesadziłam z doborem tej lektury, bowiem dzieciaki nie bardzo podjęły temat. Powiem więcej, ich znudzenie osiągało apogeum i usypiały w przyspieszonym tempie tuż po rozpoczęciu mojego czytania.

Nie zrażałam się jednak tym brakiem zainteresowania i spokojnie kontynuowałam lekturę, tyle że już dla samej siebie.

Zbiór opowiadań odnosi się do terenów Jury Krakowsko - Częstochowskiej, więc okolicy bardzo mi bliskiej, którą wraz z rodziną staramy się odwiedzać w miarę możliwości, jak najczęściej.

W trakcie czytania przewijały mi się różne znajome miejscowości oraz zamki, po których dzisiaj ostały się jedynie ruiny. Historie są napisane dość trudnym językiem, gwarą, z użyciem słów i zwrotów, które wyszły już z codziennego obiegu. Lektura z gatunku przyjemne z pożytecznym, nie czytajcie jej jednak dzieciakom, chyba że planujecie je szybko i bezboleśnie uśpić. 

Sardegna